Uruguay

Dinsdag 11 december
Regen en onweer
Ik typ dit in Buenos Aires op een regenachtige dag. Ideale dag hiervoor dus. Misschien dat ik vanavond nog een kroegentocht doe. Edit: het duurde toch langer om te typen.

Terug naar de blog:
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Woensdag 28 november.
Montevideo
Regen en harde wind.
Het hostel dat in Colonia del Sacramento zit heeft meerdere hostels en als je bij hun een hostel van dezelfde onderneming boekt krijg je korting. De Colombiaanse dames van eerder hadden ook dit idee dus zaten we in hetzelfde hostel.
Ondanks de regen hebben we besloten om een "free walking tour" te doen om elf uur.  Met mijn regenjas korte broek en sandalen die kant op. Terwijl we het hostel uitlopen komen we nog iemand tegen die de tour ook wil gaan doen, gezellig.
Met een groep van 7 man; 3 Australiërs, 2 Colombianen, een Duitser en ik volgden we de tour. De man die de tour verzorgde was jong en sprak vol passie wat het ondanks de regen een leuke tour maakte.
De tour werd afgesloten met een shotje uit een fles die de gids had meegebracht. Dit was een lokale drank die wat zoet aandeed maar me niet tegenviel. Tijdens de tour vertelde de gids ook nog over een typisch vleesgerecht in Uruguay; een mix van verschillende stukken geroosterd vlees op een grill met daaronder vuur van hout in plaats van houtskool. En hij zei erbij dat je niet moet vragen waar het vlees van is of komt.
Na de tour hebben we met zijn allen het gerecht besteld, waarbij de dames uit Colombia als tolk optraden. Sommige stukken vlees waren goed te doen andere waar het mes al moeite had erdoorheen te snijden niet zo.
Omdat het nog steeds regende hebben we verder  niet veel meer gedaan. We hebben nog de letters van Montevideo opgezocht, een beetje zoals de letters van Amsterdam. S'avonds hebben we twee bars met een groep bezocht. In de ene bar wat rock covers en de andere salsa muziek.

Donderdag 29 november.
Droog redelijk weer.
De dames uit Colombia checkten vandaag ook uit en gaan naar dezelfde bestemming: Punta del Este. Omdat het wel gezellig was heb ik hetzelfde hostel als hun geboekt. Na het uitchecken zijn we gezamenlijk naar het busstation gegaan met een Ubertaxi en hebben daar een kaartje gekocht voor de bus. Wachtende op de bus blijkt er een staking te zijn. Het busstation heeft 1 ingang die tevens de uitgang is en die worden geblokkeerd door een groep stakers. Ze laten elke bus 5-10 min wachten voordat deze verder mag. In Zuid-Amerika wordt er wel vaker gestaakt en kijkt niemand er meer op. Na een uur gewacht te hebben  komt onze bus eraan. Nadat de dames met de chauffeur gesproken hebben blijkt dit niet onze bus te zijn en op raadselachtige wijze is onze bus al vertrokken. De bus heeft wel dezelfde bestemming van dezelfde maatschappij en na wat overleg mogen we gelukkig plaatsnemen.
Op elke buskaart voor langere ritten staat ook een stoelnummer. Tijdens de busrit vertelde de chauffeur ons dat er nog wat plaatsen over waren en dat hij het geregeld had met de maatschappij.
In de bus raakte ik aan de praat met mijn buurman, hij zei dat als er stakingen zijn deze veelal op vrijdag plaatsvinden en  niet op donderdag.
Eenmaal aangekomen in Punta del Este hebben we een taxi naar het hostel geboekt. Daar aangekomen heb ik wat boodschappen gedaan en eten gemaakt.

Vrijdag 30 november
Bewolkt harde wind
Het hostel heeft geen ontbijt en dus zelf maar wat gemaakt. Vroeg er op uit om lekker langs het strand te lopen.
Op mijn kamer zat iemand uit Brazilië die weer iemand kon die ik eerder ontmoet heb. Grappig hoe klein de wereld soms is.
Er zat ook een Israëliër op de kamer; er bleken veel meer uit Israël te zijn die los van elkaar in het hostel zaten. Deze heren waren allemaal net klaar met de dienstplicht en vierden het door te reizen.
Punta del Este is een stad waar in de zomer alle rijken naar toe gaan voor zomervakantie, lekker op het strand liggen en feesten. Omdat het nog het voorseizoen is is er niet veel drukte. En met dit weer is het nog niet lekker liggen op het strand.

Toen ik even aan het uitrusten was werd ik aangesproken door een oudere man. Hij vertelde mij dat ik nog meer naar het zuiden moest lopen waar een gedenkteken ligt. De Engelsen wouden dat zuidelijke stukje hebben (oorlog ed) maar het is ze niet gelukt. Hij vertelde mij ook nog over wat andere bezienswaardigheden.
Deze vriendelijke man kwam ik later weer tegen en heb toen op een bankje naast hem gezeten en even gepraat. Hij zei dat je beter op dit moment in Punta del Este kan zijn dan in de zomer, dan kan je haast niet normaal over straat lopen door de drukte.
 Inmiddels kwam de zon ook om het hoekje kijken en heb ik mijn rondje afgemaakt. Omdat het nog niet heel laat was heb ik nog even op het strand gelegen uit de wind. Op het strand hadden ze, zo leek het, binnenkort een jetski wedstrijd; er was een parcours uitgezet en er waren veel aan het oefenen.
Weer aangekomen bij het hostel bleek dat ik verbrand was. Ik heb me wel ingesmeerd maar pas toen de zon erbij kwam. Dit was denk ik te laat, de zonnestraling is in Zuid-Amerika sterker dan wij gewend zijn en zelfs met bewolking kun je maar beter smeren zoals ik dus gemerkt heb.
S'avonds hebben wij bier gehaald en gezellig in het hostel gezeten. Bijna iedereen is nog de kroeg ingegaan om 2 uur  maar ik heb even overgeslagen. De kroeg lag op best wel een afstand van het hostel en ik wist dat ik de volgende dag een lange dag voor de boeg had. Deze dag werd uiteindelijk nog langer ook dan gedacht.

Zaterdag 1 december
Bewolkt.
Vandaag staat Cabo Polonio op de planning. Ik doe nog 2 dorpjes aan in Uruguay en deze twee had ik niet op mijn lijst staan maar door aanbevelingen van andere reizigers heb ik deze op de lijst gezet. Ook omdat de twee dorpjes redelijk toegankelijk zijn en je niet ver of heel lang hoeft te reizen.
11:00
Stap 1: Pinapparaat zoeken voor geld aangezien ze in Cabo Polonio alleen cash accepteren.
12:00
Stap 2: juiste bus vinden. In het hostel is mij verteld dat ik een bus moet nemen naar Castillos en daar moet overstappen op een andere bus. En deze bus rijdt niet tot heel laat door. Vanuit de eindbestemming van de bus moet ik een grote jeep nemen die je in 30 min ter plaatse brengt, of anderhalf uur lopen als de jeep niet meer gaat.
Bij het busstation zeggen ze dat de eerstvolgende bus pas om 17:00 gaat en het is pas 12:30. Dus met gebarentaal proberen te vragen of er een andere manier is en er word verteld dat ik de bus naar st. Carlos moet nemen. Eerder kwam ik twee Duitsers tegen die ongeveer dezelfde kant op moesten en die pakten ook de bus naar st. Carlos. Zij hadden een bus eerder.
Een paar dagen eerder heb ik de offline map app: Maps.me gedownload. Zodat je zonder internet toch kan navigeren.  Ervan uitgaande dat de bus naar de terminal van st. Carlos zou gaan zag ik tot mijn verbazing dat we st. Carlos al uit waren gereden. Ik snel naar de buschauffeur, die liet me uitstappen en vertelde dat bij deze halte de bus kwam die me verder zou brengen. Hij was zelfs zo aardig om een plaatje te laten zien van de goede bus; een blauwe bus van Ruta de Sol.
13:00. Ik meteen voorgenomen om een tijd met mezelf af te spreken zolang ik ga wachten. Een uur lijkt me redelijk.
14:00. Geen bus. Alleen bussen met andere bestemmingen die zeggen dat de bus eraan komt.... of zoiets.
Ik was in the middle of nowhere met een paar verlaten huisjes. Achter mij zag ik een vrouw lopen met een hondje en besloot haar te vragen. Ze kon geen woord Engels maar ze had net zoals ik een vertaal app en zo kon ik haar toch soort van duidelijk maken wat ik wou.
Ze zei dat ze het niet wist maar dat ze even zou rondvragen. Even later komt ze terug en zegt dat iemand die ze kent mij wel naar de terminal wil brengen waar ik de juiste bus kan pakken. Ik moet alleen wel wachten tot 15:00 omdat diegene moet werken tot drie. 

In de tussentijd mocht ik wel op hem wachten in zijn shop. Dit bleek een soort van watertonnen en tonnen bedrijfje te zijn. Een zeer vriendelijke man die ook nog probeerde wat een gesprek te voeren en nadat hij zijn shop sloot bracht hij mij naar de terminal.
Bij de terminal ging hij mee naar binnen naar de juiste balie en vroeg de medewerker om de juiste ticket en tijd. Dit was een directe bus naar het droppunt van de jeeps. Ik kreeg zelfs nog het telefoonnummer van de man voor noodgevallen, hoe aardig is dat.
19:50
Stap 3. Jeep pakken of 1.5 uur lopen. Ik zat er wat over in dat de jeeps niet meer gingen. Maar uiteindelijk bleek de bus en jeeps op elkaar afgestemd te zijn. Ik pakte de laatste jeep die ging die avond. Dit was om 20:00.
Een voordeel van deze lange dag was dat ik in het donker de jeeptocht deed. Toen we met de jeep door een grasveld reden zag ik iets oplichten en uitgaan. Even later weer en er kwamen meer lichtjes bij totdat er op een gegeven moment allemaal lichtjes om ons heen waren, allemaal vuurvliegjes.
Aangekomen in het hostel maakte ik kennis met een meid uit Uruguay en 1 uit India. Ze woonden beide tijdelijk in Montevideo. Ik heb het maar niet te laat gemaakt na deze dag.

Cabo Polonio is een klein dorpje dat in een beschermd natuurgebied ligt. Het is gesticht door hippies en heeft misschien iets van 90 vaste inwoners. Het dorpje is afhankelijk van zonne- en windenergie en haalt zijn water uit grondwater in opgeboorde putten. Alleen de vuurtoren heeft een vaste elektriciteitskabel lopen.
Het dorpje is uniek doordat er s nachts dus geen lichtvervuiling is en je een sterrenhemel kan zien zo helder  met veel sterren en vallende sterren.
Het schijnt dat je s nachts fluorescerend plankton hebt op het strand. Als je bijvoorbeeld op het strand door het water loopt zie je je voetstappen oplichten. Helaas heb ik dit niet mogen waarnemen. Ondanks dat het zogenaamd een hele goede periode moest zijn.
Cabo Polonio is echt back to basics met s'avonds kaarslicht en kampvuur. Je mocht alleen overdag douchen omdat er dan genoeg stroom gegenereerd wordt om het water aan te vullen.

Zondag 2 december
Mooi weer, harde wind.
Rondgelopen en daarbij zeehonden gezien, de vuurtoren ingegaan en zelfs nog 2 dolfijnen gespot. Als je in de juiste maand bent kan je ook nog walvissen zien. Tijdens het rondlopen kwam ik erachter dat er wel veel hostels waren voor zon klein dorpje. De meeste drukte in het dorpje kwam dan ook van toeristen.
Op meerdere deuren zag ik een soort filmposter en ik vroeg 1 van het hostel wat het was. Elke zondag draaien ze een film in het dorp, gratis toegankelijk voor iedereen, hoe gek is dat in een dorp met alleen wind- en zonne energie. Dit moest ik dus met eigen ogen zien. Ze draaiden "the raging bull" een Engels gesproken film met Spaanse ondertiteling. Na de film heb ik met mijn hoofdlamp op weer de weg gevonden naar het hostel.
Deze avond had ook een zo'n heldere sterrenhemel dat ik er wat foto's van heb geprobeerd te maken. Ik heb geen ervaring met nachtfotografie maar ik kon het altijd proberen. Ik heb een mini driepoot voor de camera meegenomen en deze kwam nu zeer van pas. Al met al na ongeveer een halfuurtje kwamen er foto's uit waar ik tevreden mee kan zijn.

Maandag 3 december
Zon en harde wind.
Ik heb besloten om een extra dag te blijven en hopelijk toch nog het fluorescerende plankton te zien. Omdat ik alles in de buurt al gezien heb vroeg ik om tips voor activiteiten. Ten noorden van Cabo Polonio ligt een klein dorpje op 2,5 uur lopen. Je loopt dan langs het strand en duinen. Op wat een mooie dag was had ik na 30 min lopen al een regen/hagel/onweersbui op mijn kop. Gelukkig duurde dit maar iets van 5 min. Maar omdat ik het hoogste object was met onweer recht boven mij heb ik mij klein gemaakt op het strand met een half natte broek vol met zand tot gevolg. Gelukkig werd het daarna beter en kon ik opdrogen.

Om bij het dorpje te komen moet je het laatste stuk over wat water afleggen. Gelukkig stond hier iemand te wachten met een boot en twee passagiers en kon ik mooi mee.

In bet dorpje heb ik even rondgelopen en een heerlijke burger gehad. Toen wou ik weer terug naar Cabo Polonio maar er was uiteraard niemand meer met de boot. Na wat rondvragen kwam er uiteindelijk na lang wachten toch iemand om ons te brengen. Ons omdat in de tussentijd twee franse dames ook wouden oversteken. Na het dubbele betaald te hebben van de heenreis, zo'n 100 urp, zon 3 euro, vervolgde ik mijn tocht. 

De terugweg besloot ik binnendoor te gaan over zandduinen en halfbegroeide duinen. Met de harde wind, de felle zon, het zand opwaaiend en mijn buff opgetrokken tot over mijn neus waande ik me soms net mad max. Een buff is trouwens een soort sjaal met de uiteinden aan elkaar vast.

Eenmaal terug heb ik eerst helemaal niks gedaan. De tocht viel me wat zwaarder dan gedacht. s'Avonds rond een kampvuur gezeten en nog een keer naar het strand, helaas wederom geen lichtgevend plankton. Ik kwam wel een Nederlander tegen die ook op zoek was. Toevallig zat deze ook nog in hetzelfde hostel. Hij reist rond met zo'n typische VW bus. Deze heeft hij door heel Brazilië gereden en nu dus aangekomen bij Cabo Polonio. Zijn bus staat bij de jeep stop want alleen 4x4 terreinwagens kunnen Cabo Polonio bereiken. Je moet namelijk over zandpaden en het strand rijden.
Grappige is dat ik in dit hostel weer een paar bekenden tegenkwam: de twee Duitse meiden uit punta del este en een man uit Gibraltar die ik in Montevideo ontmoet heb. Van deze man kreeg ik een tip voor een hostel in mijn volgende stop.

Dinsdag 4 december
Op naar Punta del Diablo, de laatste stop in Uruguay.
Ik moest een bus naar Castillos pakken en daar overstappen op een bus naar Punta del Diablo. Ik had niet veel geld meer en besloot om in Castillos te pinnen, alle 3 kaarten geweigerd. Toen heb ik maar wat vertrouwde euro's omgewisseld naar pesos.
De reis naar Punta del Diablo ging vrij soepel. Wel besloot ik het om iets rustiger aan te doen. Ik boekte meestal 2 nachten voor ik verder ging. En met de spullen pakken en reizen was dat best vermoeiend. Soms moet je alles ook verwerken en soms even niks doen. Ik wist dat 3 nachten in Punta del Diablo meer dan voldoende is om dingen te zien en de rust pakken.

Woensdag 5 december
Zonnig en harde wind.
Dichtbij het dorp ligt een natuurpark. Omdat ik geen zin had in weer zo'n wandeltocht heb ik een fiets gehuurd bij het hostel. Heerlijk om weer eens te fietsen. Er was een gratis dierentuin waar ik verscheidene dieren gezien heb, ik ben naar het strand en een soort park geweest en tot slot naar een groot meer gefietst. Ik was alsnog veel tijd kwijt maar het voelde lekker om even te fietsen.
S'avonds heb ik lekker gezeten bij het hostel. Hier sprak ik met een Duitser die al 9 maand bezig was. Hij deed soms wat vrijwilligerswerk en kon een site aanbevelen. Binnenkort gaat die even terug naar huis om zijn familie te verrassen.

Donderdag 6 december
Wind en zon
Ik wist al dat er verder niet zoveel meer te beleven was maar er was nog wel een vuurtoren in de buurt die ik besloot te bezoeken. Hierna heb ik even lekker ouderwets serie gezien en wat Spaanse podcasts gevolgd om mijn Spaans te verbeteren.

Vrijdag 7 december
Wind en zon
Op naar Montevideo.
Busreis was prima zonder overstappen. Verder niet veel uitgespookt of beleefd.

Zaterdag 8 december
Zeer warm
Ik besloot om Montevideo wat verder te verkennen aangezien de regen de vorige keer verpest had.
In de stad heb je een uitkijkpunt boven op een gebouw. Op 22 verdiepingen hoog heb je een prachtig uitzicht over de stad.
Hierna ben ik naar het voetbalstadion gelopen. Onderweg kwam ik een soort festival tegen net als in Buenos Aires. Dit festival was meer een soort cultuurfestival om mensen te betrekken bij een en ander. Zo kon je je opgeven voor vrijwilligerswerk e.d. Er waren ook veel kraampjes en uiteraard muziek.
Achter het festival doemde het stadion op. Hier heb ik het museum bezocht en een kijkje in het stadion zelf gedaan.
S'avonds heb ik een paar mooie foto's van de zonsondergang gemaakt en heb ik wat barretjes opgezocht die een medewerker van het hostel me kon aanbevelen. Dit viel helaas tegen dus lag ik niet al te laat weer op bed en kon ik zodoende de volgende dag weer fris en fruitig beginnen.

Zondag 9 december
Zeer warm
Vandaag besloot ik langs het strand te lopen naar de vuurtoren en verder. In het hostel sprak ik met een meid die naar de vuurtoren zou hardlopen, gekkenwerk.
Halverwege mijn tocht naar de vuurtoren werd ik aangetikt en voorbij gerend door de jongedame.
Niet ver van het hostel aan het strand heb je een skatebaan en wat fitness apparaten staan. Er was veel jeugd op en om de skatebaan. Ik heb mijzelf omgekleed, wat workouts gedaan, genoten van de drukte om mij heen en de zon zien ondergaan.
In het hostel had ik minder een groep om mee om te gaan maar heb toch een paar leuke mensen ontmoet.
In Uruguay is het roken van wiet legaal en dat kan je soms merken ook. Het hostel had een binnen en buitengedeelte en het groepje buiten was altijd zo rustig. En soms kon je wel ruiken waardoor dat kwam. En toevallig was er dit weekend een cannabis expo. Een soort cannabis evenement.

Maandag 10 december
Warm weer
Vandaag stond de terugreis naar Buenos Aires op het programma. Van Montevideo 2.5 uur in de bus naar Colonia del Sacramento en daar de boot gepakt naar Buenos Aires. Hierbij ga je dus de grens over maar de paspoort en douane controle ging veel soepeler dan op het vliegveld.
Bij de metro aangekomen was ik aan het navigeren welke ik moest hebben totdat een local mij vroeg waar ik naartoe moest. Ik moest namelijk ook nog een keer overstappen. Hij moest toevallig dezelfde richting op en hielp me de eerste metro in. Aangekomen bij het overstapperron en wachtende op de metro hoorde ik iemand achter mij "hey" zeggen. Ik draaide mij om en je raad nooit wie ik zag.... de twee dames uit Amsterdam die ik tijdens mijn eerste nachten in Buenos Aires heb leren kennen. Hoe groot is die kans of eigenlijk hoe klein. Ze gingen dezelfde richting op als mij maar moesten een paar haltes later eruit. Na een paar leuke updates en tips stapte ik bij mijn halte uit en liep naar het hostel.

Dinsdag 11 december
Regen en onweer
Vandaag was een mooie dag om een en ander uit te zoeken en te typen. Mijn volgende stop wordt de Iguazu falls in het noorden van Argentinië en ik ben aan het kijken wanneer ik het beste kan vertrekken en voor hoeveel dagen. De bus duurt 17 uur en het vliegtuig ruwweg 2 uur. Nou schijnt de  bus wel vrij comfortabel te zijn. Maar waar je ook bent, na 17 uur is niks comfortabel meer. Dus ik hoop op een goedkope vlucht. Waarbij ik niet op donderdag of vrijdag wil vertrekken ivm mogelijke stakingen. Donderdag en vrijdag zijn namelijk typische stakingsdagen.
___________________________________________________________________________________

De volgende bestemming is inmiddels geboekt: de Iguazu Falls in het noorden van Argentinië. 18 december vlieg ik die kant op. Op de kaart op deze blog kan je zien waar het is.

Ik zal zien of ik snel even wat foto's kan uploaden maar met de wifi lukt dat niet altijd even goed.

Ciao!!!