Patagoniė 2

Dinsdag 05 februari
In Puerto Natales is niet veel te beleven helaas maar ik ga er toch even op uit om de buurt te verkennen.
Terug in het hostel ben ik aan het nadenken over de verschillende  opties in het nationale park. Je zou een auto kunnen huren en dagtripjes kunnen doen. De dagtrips kunnen eventueel ook nog gecombineerd worden met een aantal overnachtingen in het nationale park. Er zijn ieder geval een paar highlights die je gezien moet hebben: base torres, britanico en een gletsjer.
Het park Torres del Paine is vooral beroemd om twee meerdaagse hikes die je kan doen: de o trek en de w trek. Het meest ideale is de w trek voor ons, maar met een auto huren kan je praktisch dezelfde route hiken  in meerdere dagen alleen mis je dan het middenstuk van de w route. Wat ik gehoord heb is het middenstuk tevens het minst interessante stuk.
Ik besluit om de beschikbaarheid van alle campings op een rijtje te zetten om te zien wat er mogelijk is.

Puerto Natales

Woensdag 06 februari
De w trek kan je van oost naar west doen en andersom. Bij het uitzetten van de beschikbaarheid blijkt er 1 route mogelijk startend op zondag: van oost naar west. Voordat ik de plaatsen reserveer eerst maar even overleggen want Remko (broertje) arriveert zaterdagavond en de volgende ochtend moeten we de 07:00 bus pakken willen we de w trek doen, kort nachtje wordt het dan. 
Na overleggen is er akkoord en ga ik naar een van de ticket offices om het rond te maken. Je kan online kampeerplaatsen boeken maar ook bij de verschillende ticket offices. Wil je de w trek doen dan moet je uiteindelijk bij 2 of 3 bedrijven boeken wat het niet makkelijker maakt. Bij het ticket office vertellen ze mij meteen dat alle plaatsen volgeboekt zijn tot in maart, behalve de komende dagen. Beetje raar want op internet was er nog beschikbaarheid. Ik besluit om in het hostel weer te kijken en alles te boeken, online staat er immers wel beschikbaarheid.

In het hostel ben ik aan het chillen, bekijk updates van het nieuws en ik scroll door mijn Facebook berichten heen. Totdat ik een raar bericht lees; ik open het bericht verder en schrik een beetje van het bericht. In mijn eerste blog die ik getypt heb, de eerste dag in Uruguay heb ik verteld over dat ik een Australiër ontmoet heb in het hostel, samen met twee dames hebben we toen een topavond gehad. We hebben Facebook accounts uitgewisseld en zo kwam ik er op een gegeven moment achter dat hij te maken had met de gevolgen van ptsd van de tijd dat hij in het leger zat. Hier was helemaal niks van te merken in Uruguay. Op zijn FB pagina las ik over zijn ervaringen in en na het leger en kwam erachter dat er veel meer schuilging achter zijn vrolijke persoonlijkheid.
Terug naar tegenwoordige tijd. 
In het hostel lees ik een ontroerend bericht op zijn FB pagina van een familielid waarin staat dat de kerel uit het leven is gestapt door de gevolgen van ptsd. Hier schrik ik wel even van en neem contact op met de twee dames van toen in Uruguay en we besluiten een klein berichtje achter te laten op zijn pagina voor de familie.

Donderdag 07 februari 
Aangezien ik alleen bevestiging van betaling heb gekregen en geen e-mail met tickets ga ik naar de ticket offices voor bevestiging. Eerst bij dezelfde als gisteren, toevallig ook nog bij dezelfde kerel en hij bevestigd de tickets en print ze uit. Ik vraag me af of hij me herkende van gisteren. 
Ik heb 3 plaatsen geboekt bij 2 bedrijven en ik ga naar het andere ticket office. Gelukkig bevestigen zij onze tickets ook dus het giet oan. 
Zoals het nu geboekt is staan er op twee plaatsen een tent klaar voor ons en moeten we een tent e.d. meenemen voor de laatste plek.
Een hostel organiseert elke dag een free info talk om 15:00 voor iedereen die wil hiken in Torres del Paine. Hier worden tips gegeven over kleding, voedsel en wat je verwachten kunt. Hier ben ik naartoe gegaan om een idee te krijgen wat ons te wachten staat en ik ons beter kan voorbereiden. Ik zeg ik want Remko komt s'avonds pas aan en dan is de supermarkt al gesloten. 
Ik moet een boodschappenlijstje maken voor voedsel en snacks voor vier dagen met veel inspanning. Het moet de nodige calorieën leveren, niet te zwaar zijn en voor avondeten ook simpel te bereiden, gelukkig heb ik de tijd.

Vrijdag 08 februari 
Na nog even na te denken is het eigenlijk te gek dat we vier dagen een tent en toebehoren moeten mee sjouwen voor maar 1 overnachting. Ik ga naar het betreffende  bedrijf toe en vraag wat er mogelijk is en gelukkig kunnen we een vooropgezette tent met alles erop en eraan huren. Nu alleen nog het kookgerei en voedsel regelen. 
Ik heb inmiddels ook tickets voor het nationale park en de bus ernaartoe geregeld. Maar ook alvast een overnachting in hetzelfde hostel geregeld voor als we naar vier dagen weer terugkomen, je hebt geen zin om dan nog een hostel te regelen. Alles wat vooraf geregeld kan worden probeer ik te regelen en dan komt de extra tijd die ik heb goed uit.

De route:

Zaterdag 09 februari
Op internet heb ik een paar goed beoordeelde verhuurbedrijven gevonden en daar ga ik bij langs. En dan de laatste loodjes en spullen pakken zodat ik ieder geval alles al klaar heb. 
Ik haal om 22:00 mijn broertje op van het station en we lopen naar het hostel Het is een leuk weerzien.
Remko checkt in, frist zichzelf op, ik leg alles uit en dan is het spullen pakken. Het is geen vroeg naar bed verhaal en we lopen de eerste nacht meteen al slaaptekort op maar het is het hopelijk allemaal waard.

Zondag 10 februari
De afgelopen dagen was het weer niet bepaald goed te noemen. Vandaag wordt een goede dag en dat blijft voor een paar dagen zo, gelukkig. We treffen het echt met het weer maar ik ben voorzichtig want tijdens de info talk zeiden ze ook dat het weer zomaar kan omslaan en je soms vier seizoenen op 1 dag hebt. Sowieso was die info talk wel pittig over wat ons te wachten stond dus ik ben benieuwd.
07:00 in de bus met weinig slaap onderweg naar Torres wat ongeveer twee uur rijden is. We nemen bij aankomst een shuttle naar de ingang van het park. Ze zijn vrij streng met de controle op de tickets en controleren ons meerdere keren. 
Vandaag staat meteen al één van de hoogtepunten van het park op het programma: Base Torres. We hiken naar de top met al onze bepakking maar we nemen de tijd en genoeg pauzes. Het weer is zonnig en er zitten pittige stukken bij maar we redden het op. Het brengt je bij een prachtig uitzicht op een berg met een meer ervoor vergelijkbaar met die van El Chalten.

Vervolgens dalen we af naar onze camping voor de eerste nacht; we slapen in een tweepersoons tent.
We maken ook ons eerste maaltijd klaar: penne. Helaas mogen wij niet koken of vuur maken op de camping maar ze hebben wel kokend water voor ons om te gebruiken. Ik wist vooraf al dat je niet mocht stoken en heb de penne al in het hostel voorbereidt, we hoeven het dus alleen maar op te warmen. 
We hebben ook een douche genomen op de camping en na een flinke poos hiken is dat heerlijk om onder een lekker warme douche te staan. Helaas viel dit voor mij tegen; geen warm water voor mij. Remko had meer succes en had wel een warme douche. 
Na het eten en douchen hebben we een paar heerlijke biertjes gedaan in de "kantine". Het is namelijk een camping waarbij je ook huisjes kan huren met all inclusive ontbijt en diner.
Bij de camping stond een bord met muizen erop; de muizen hebben een beschermde status en ruim je rotzooi op en neem het mee. We mochten ook geen voedsel mee in de tent nemen.

Maandag 11 februari 
Deze ochtend werd ik geconfronteerd met wat muizen kunnen aanrichten. Doordat ik zo uitgeput was ben ik vergeten mijn backpack helemaal te sluiten. Nu heb ik een paar kleine gaten in mijn tas en een paar van mijn plastic zakjes met o.a. rijstwafels is open gekauwd. Vanaf dit punt besluit ik om mijn backpack in de tent bij ons te houden.
Vandaag is het ongeveer 7 uur lopen na de volgende camping zonder echte klim. We voelen het nog in de benen en  schouders van het hiken en dragen van de backpack gisteren. We hebben gelukkig genoeg snacks mee en nemen onze welverdiende pauzes en genieten van de omgeving. Als je het hebt over Patagoniė dan mag je Torres del Paine niet missen; je hebt meerdere tops maar de wegen ernaartoe doen niet onder.

Het weer is vandaag droog, bewolkt, harde wind en gelukkig geen regen, tot nu toe hebben we het qua weer zeker getroffen ondanks de bewolking. 
Nu staan we op een camping waar we wel zelf eten mogen koken en ik kom erachter dat de couscous in mijn tas helaas ook aangevreten is. De tas zit vol couscous doordat ik de hele dag gelopen heb met een lek couscous zakje. Dus alle spullen uit de tas en de couscous eruit proberen te halen  buiten de buurt van onze tent. 
We nemen buiten een paar biertjes met een mooi uitzicht en sluiten de avond af.

Dinsdag 12 februari
Harde wind met een zonnetje
Vandaag staat een lange dag op het programma; een klim en de volgende camping. Wederom vroeg uit de veren dus. 
De tocht levert ons niet het gewenste uitzicht op, de top zit in de wolken.

Maar we hebben wel mooie uitzichten gehad onderweg. 

Het is een heerlijk gevoel als dan eindelijk de camping opdoemt na een lange dag hiken. Dit is de laatste camping en het voelt goed. Het is een van de grootste campings die je kan boeken voor de w trek en er staan veel tenten, gelukkig staat die van ons ook alweer opgesteld. 
De hele tocht heb ik twee wijnflesjes meegenomen in de backpack om tijdens de laatste campingmaaltijd te proosten op dit mooie avontuur.
Ik las op een forum dat er iemand een tijd geleden een puma gezien had bij deze camping, helaas geen pumas maar wel twee vossen die ik over de camping zag rennen.

Woensdag 13 februari 
Vandaag doen we een retourtje naar de gletsjer en daarna pakken we de catamaran om het meer over te steken.

Het waait wederom vrij hard. Nog een laatste keer de spullen pakken en gaan. Verder geen bijzondere dag behalve dat het later op de dag zeer zwaar begint te waaien. Nadat de catamaran ons heeft afgezet en terwijl wij wachten op de bus in een restaurantje zie je de windhozen over het water gaan. Er is mij verteld dat er weleens een bus is omgewaaid door de wind en ik begin het te geloven met deze heftige wind. 
Vanavond slapen we in het hostel en trakteren onszelf op diner.

Donderdag 14 februari
We checken uit en ik lever de spullen in die ik gehuurd heb. Bij het verhuurbedrijf spreek ik nog even met de beste man en hij laat het weer voor de komende dagen in het nationale park zien. De wind wordt nog harder de komende dagen, extreem hard Het valt mij op de er tussen de 7 dagen keiharde wind één dag is die totaal geen wind heeft. Er wordt gewezen naar de regen intensiteit,  12mm. Dus wij zaten precies in de juiste week met prima weer en geen regen.
Vandaag nemen we de bus naar Punta Arenas waar we een dag verblijven en vervolgens het vliegtuig pakken naar Puerto Montt.

Vrijdag 15 februari
We zitten in een prima hostel met goed ontbijt; je kan zelfs je eigen wafels bakken met een voorbereidde mix van hun. Vandaag lopen we wat rond in Punta Arenas en we maken ons eigen eten klaar. Punta Arenas is niet echt bijzonder te noemen. We ontmoeten in het hostel nog een Nederlander uit Rotterdam waar we even mee praten.
We hebben de dag in Punta Arenas ook besteed aan het uitzoeken van leuke dingen om te doen verderop in de reis, we willen geen tijd verspillen met de korte tijd die rest.

Zaterdag 16 februari 
We vliegen naar Puerto Montt en pakken een shuttle bus naar Puerto Varas. Wat opvalt is het weer: in het zuiden waaide het veel meer waardoor het frisser was en in Puerto Varas zit je aan een meer en heb je echt het heerlijke zomergevoel. Hetzelfde gevoel als in Nederland de eerste mooie dagen aanbreken en je geniet van de zonnestralen en warmte.
We zitten in een degelijk hostel op een privé kamer lekker alleen voor ons. Het strand is ook lekker dichtbij. 
We verkennen Puerto Varas, eten wat en sluiten af op het strand. Ik neem nog even een heerlijke duik in het koude heldere water.

Zondag 17 februari
We hebben 1 volle dag in Puerto Varas en gaan naar de watervallen en hiken een deel op een van de vulkanen naar een uitkijkpunt. We nemen een bus naar de watervallen en lopen wat rond. Helaas is het niet helemaal waar we op gehoopt hebben. Het lijkt meer een toeristentrekker dan echt spektakel maar misschien hadden we te hoge verwachtingen. 

Na de watervallen pakken we weer de bus en gaan naar de vulkaan toe. De bus stopt in een klein dorpje aan een meer en het is echt een toeristendorp. 
Het weer is prachtig en we lopen langs het strand naar de start van de trail.

Eenmaal gevonden is het eerste stuk vrij vlak en prima te doen, zeker na onze ervaring met Torres del Paine. Onderweg komen we een praatgrage Amerikaan tegen en die loopt een tijd met ons mee en verteld (ongevraagd) ons al zijn reisverhalen, wat we kunnen zien en doen. Stiekem ben ik blij dat we na het eerste uitkijkpunt ons eigen weg gaan. 
Remko en ik gaan verder naar het andere uitkijkpunt en de vlakke zandpaden hebben plaatsgemaakt voor steile zandduinen. Dit maak het vrij lastig klimmen omdat je de hele tijd wegzakt in het zand. En het aantal muggen en wespen die meevliegen helpen niet echt. Ik zie een top naast ons opdoemen en we besluiten dat als dat niet het uitkijkpunt is wij er ons eigen uitkijkpunt van maken. 
Gelukkig is dat het betreffende uitkijkpunt maar het lijkt dichterbij dan het daadwerkelijk is. Aan het eind worden we wel beloond met een prachtig uitzicht over het meer.

Vervolgens gaan we weer terug naar het hostel.
Deze avond gaan we uit eten en Remko heeft een leuke plek gespot: een bar/restaurant op een gebouw met uitzicht op het strand en water.

Maandag 18 februari
Terug naar Argentinië naar Bariloche; een rit die ongeveer 7 uur duurt. We moeten eerst weer naar Puerto Montt waar onze bus van vertrekt. We proberen vroeg een shuttle te pakken op de plek waar we eerder ook de  bus naar de watervallen hebben gepakt. In Puerto Varas zijn niet echt duidelijke bushaltes wat het lastig maakt maar gisteren wees de man van het toeristinfo ons hier naartoe.
In een halfuur tijd zien we allemaal shuttles net voor de bushalte afslaan terwijl er in de tussentijd maar 1 bus bij onze halte komt, die ook nog de verkeerde is. We besluiten om te kijken welke shuttles er de hele tijd afslaan en we komen erachter dat we bij de verkeerde halte staan. 
We pakken de shuttle verderop en wachten in Puerto Montt op de bus. We hebben een goede dag uitgezocht om te verhuizen want het regent.
De bus gaat een halfuur later weg dan gepland omdat er maar één iemand de koffers inladen moet en vervolgens ieder kaartje controleren moet. 
Bij de grens gaan we door het hele proces van uitchecken en inchecken en het gaat vrij vlot ware het niet dat de buschauffeur iets vergeten is bij de grensovergang. Tien minuten na de grensovergang draait de bus ineens midden op de weg en gaat terug naar de grens. Van het personeel krijgen we niks te horen maar we horen van anderen dat iemand van het personeel iets vergeten is.
Uiteindelijk komen we dan toch aan bij het busstation en we nemen een taxi naar het hostel. 
Na het inchecken vragen we naar wat leuke dingen zijn om te doen. Een vriendin van mij die al in Bariloche is geweest had ook nog wat tips.

Dinsdag 19 februari
Een rustig dagje waarbij we met een kabelbaan naar een berg dichtbij gaan. We pakken eerst een bus maar onze hoop zakt ons de schoenen in als de eerste bus ons voorbijrijd omdat deze te vol is. Een 20-30 min later komt de volgende en deze stopt gelukkig wel, helaas is deze ook propvol.
In Bariloche heb je veel bergen en water en de kabelbaan brengt je omhoog naar een mooi uitzicht over het landschap.

Op de terugweg naar het hostel pakken we nog een chocolademuseum mee waar ons een ander uitgelegd wordt over de geschiedenis en productie, vooral ook met betrekking tot Bariloche. Hier kopen we ook wat heerlijke chocolade om te proeven.

Woensdag 20 februari 
Vandaag gaan we een fietstocht doen van ongeveer 30km op de mountainbike. Het is een route die je langs prachtige uitzichten brengt met veel meren en prachtige landschappen. De wegen gaan stijl omhoog en omlaag wat mooi afgewisseld wordt. Helaas was het vooral asfalt waarover we reden, we hadden meer offroad leuker gevonden. Aan het eind hebben we nog een terrasje gepakt voordat we de fietsen weer inleverden. Het was een leuk fietstochtje maar we hadden er meer van verwacht.
We boeken een plek in een van de beste steak restaurants van Bariloche voor de laatste avond en afsluiting van de twee weken.

Donderdag 21 februari
Er zijn meerdere hikes die je kan doen en degene die ons wel aanspreekt is die  naar Refugio Grey. Je hiket naar een refugio waarna je weer kan terugkeren of je kampeert er. De hike zou vrij lang moeten zijn dus we vertrekken vroeg zodat we weer op tijd terug zijn voor het restaurant om 20:00. 
We moeten alleen wel een andere bus pakken vanaf een andere halte.  Het is ons niet helemaal duidelijk waar we moeten staan aangezien er bij de oorspronkelijke bushalte werkzaamheden zijn. Uiteindelijk staan we bij een halte die de vervangende is alleen zien we een blok verder allemaal bussen voorbijrijden en dan begin je toch een beetje te twijfelen. Uiteindelijk houden we een van de bussen aan de andere kant aan en stappen in. 
De hike start in een skioord en we hiken een rondje om de berg heen voordat het stijler wordt. Het is vrij warm maar een deel is in de schaduw of bos wat het aangenamer maakt. 
We kunnen onszelf  na Torres del Paine wel ervaren hikers noemen en deze hike valt ons alles mee. We doen er dan ook minder lang over dan verwacht. 
We komen uit bij een huisje en camping dat aan een meer gesitueerd zit en zijn deels omringd door bergen. We zien mensen een deel van de rotsen beklimmen en ik moet er niet aan denken om dat te doen.
In het huisje nemen we een pauze en eten en drinken wat voordat we weer teruggaan.

Terug in het hostel frissen we ons op en gaan naar het restaurant, het schijnt een zeer goed restaurant te zijn voor een goede steak. En het valt niet tegen; we bestellen beide wat anders en delen ons eten. De steaks zijn heerlijk en lekker mals en dan nog een flesje wijn erbij.
In het restaurant zie ik nog een oude bekende uit Buenos Aires.
Na het restaurant horen we muziek dichtbij en we besluiten er op af te gaan, het is tenslotte de laatste avond. Het feest blijkt een feest georganiseerd door een kroeg die dertig jaar bestaat. We doen een paar biertjes en genieten van de muziek. Wat wel opvalt is dat wij als reuzen over het publiek uitkijken.

Vrijdag 22 februari
We gaan naar het vliegveld en ik zwaai Remko uit, het waren een paar mooie weken en hebben goed bijgepraat. 
Volgende stop is Pucon en ik ben aan het uitzetten hoe ik er het beste kan komen. Er zijn twee manieren: vanuit Bariloche naar het westen de grens over en dan omhoog of in Argentinië omhoog en dan naar het westen de grens over. Ik lees over een hele mooie route en omgeving als je eerst in Argentinië omhoog gaat. Zodoende besluit ik een tussenstop in San Martin de Los Andes te doen, de route ernaartoe schijnt heel mooi te zijn en de omgeving van San Martin ook. Maandag 25 februari vertrek ik naar San Martin.

Zaterdag 23 februari en zondag 24 februari 
Deze dagen heb ik benut voor het uitzoeken van een en ander voor de komende de dagen in San Martin. 
De eerste nacht heb ik de kamer helemaal alleen voor mijzelf en voor de tweede nacht komt er een andere Nederlander bij op de kamer.
Een ervaring waar je ook mee te maken krijgt als je langer weg bent is lang haar. In het hostel vraag ik of ze een goede salon weten en ze geeft me de naam en locatie van de salon waar ze zelf naartoe gaat. Vooraf zoek ik op het internet wat Spaanse woorden op om één en ander uit te leggen. 
Ik ga op zoek naar de salon en kan bij aankomst meteen  geholpen worden. Ze spreekt geen Engels maar ik kan uiteindelijk voldoen met de woorden: lang, kort en schaar. Ik probeer wel een kleine conversatie te hebben in het Spaans  maar ik moet mijn Spaans nog even wat verbeteren. Uiteindelijk levert ze prima werk, ik ben tevreden en dat voor minder dan omgerekend 5 euro.

Maandag 25 februari 
Ik besluit met het openbaar vervoer naar het busstation te gaan en moet even wachten maar uiteindelijk komt dan eindelijk de bus, ik zou al haast doorlopen.
De busrit naar San Martin duurt 3 uur en 40 min en onderweg word de bus gestopt bij een checkpoint. Hier staan zes politieagenten en twee stappen de bus in en controleren de paspoorten, vooral de paspoorten van de toeristen. Een paar moeten met hun handbagage mee naar buiten. Ik zit aan de goede kant van de bus en kan precies zien wat er gebeurt; de mensen die uit de bus gepikt zijn moeten hun hand- en ruimbagage bij elkaar zetten en er gaat een hond bij langs te snuffelen, de hond gaat ook nog naar de bus en ruimbagage maar vindt uiteindelijk niks. 
En dan kom ik aan in San Martin voor het volgende avontuur alleen.