Vervolg BA en moving on

Hier eerst nog wat foto's van de botanische tuin omdat ik het een mooie plek vind maar nog geen foto's heb laten zien.
 

Vrijdag 04 januari.
Warm zonnig
Party hostel inchecken
Ik heb afgesproken om te lunchen met een meid (28, Lima-Peru) die ik al eerder ontmoet heb in het hostel waar ik in zit: The Artfactory Palermo.
Uitgecheckt bij het hostel en even bijgepraat bij een cafetaria. 
Ze was verhuist naar een ander hostel omdat het vorige hostel bedbugs had. Dit zijn kleine beestjes die s'nachts je bed opgaan en je bloed zuigen als een mug. Het hostel reageerde zeer slecht hierop. Bedbugs kunnen in je tas en kleding gaan zitten waardoor het hostel verplichtte om de kleding te wassen. Dit gebeurt dan op een hoge temperatuur zodat alle beestjes gedood worden en er verder niks besmet kan worden. 
Bedbugs kan je in elk hostel of hotel vinden. Ik wist niet van het bestaan af totdat ik mij voor vertrek begon te verdiepen in de reis.
Ze is meteen verhuist naar een ander hostel waar het nu prima is.
Na de lunch afgesproken om de volgende dag misschien samen de oostelijke kant van Buenos Aires te verkennen.
Terug in het hostel wou ik mijn spullen pakken en raakte in gesprek met een jonge kerel. Hij was vandaag aangekomen en had meteen al een heel slecht begin van de vakantie. Al zijn spullen waren namelijk gestolen bij het busstation. Na online onderzoek blijkt  dat je goed moet oppassen bij het busstation daar gebeuren wel vaker van dit soort dingen.
Voor mijn reis had ik mij al verdiept in de meest voorkomende oplichterij trucs die er gebruikt worden. En de jongeman is het slachtoffer geworden van een van die trucs. Het gebeurt waarschijnlijk zo vaak dat ze in het hostel zelfs een poster opgehangen hebben met de truc en uitleg.
De kerel liep over straat met zijn backpack en iemand spoot een soort mayonaise op zijn tas, net alsof het vogelpoep is. Vervolgens probeert een handlanger je te helpen het schoon te krijgen. Het slachtoffer deed zijn rugzak af en werd toen afgeleid door een handlanger die wees naar iets en riep dat hij moest kijken, toen werd zijn rugzak gepakt en in een auto gegooid en toen hij weer keek was iedereen inclusief zijn spullen verdwenen. Dus een zeer naar begin voor hem. 
Na het verhaal over de diefstal moest ik nog verkassen naar een ander hostel. Een stuk met de metro en een eind lopen. Lopen in een buurt waarbij je s'avonds beter niet buiten de gebaande paden kan lopen, heb ik gelezen (ik heb er niks van meegekregen).
Het millhouse hostel heeft twee locaties redelijk dicht bij elkaar. Elke avond is er feest in een van de twee hostels. De hostels staan ook goed bekend voor als je van een goed feestje houdt. Dit moest ik dus zelf ook meemaken. Het feest was vanavond in het andere hostel.
Voor ik weg zou gaan naar het feest kwam ik mijn kamergenoot tegen, een jongen uit Brazilië, hij wou ook die kant op. Perfecte timing zo hoefde ik niet alleen te gaan en hij was al bekend dus wist precies de route naar het andere hostel.
Het feest was super; een grote ruimte met bar, dj en veel mensen. Ik moet wel eerlijk zijn dat ik in het vorige hostel meer mensen ontmoet heb. Ik heb wel een Duitser leren kennen die helemaal verliefd was op een Mexicaanse en zij op hem. Hij had alleen al een vlucht geboekt naar BA voor vertrek en kon niet wachten om weer terug te gaan naar Mexico. Ook heb ik nog een Braziliaan leren kennen die niet zo goed Engels kon maar wel fan was van voetbal en ook van de Nederlandse helden van vroeger. Hij kon er niet over ophouden. Dan riep hij weer over van Basten en Koeman.
Terug in het hostel kwam ik erachter dat ze geen airconditioning in de kamer hebben. Gelukkig viel het mee met de warmte in de kamer.
 

Zaterdag 05 januari
Zonnig en warm
Afgesproken met de meid uit Peru om wat populaire cartoon figuren (standbeelden) op te zoeken en daarna te eindigen bij een park. Na het park zijn we verdergegaan naar een natuurgebied in de buurt met halverwege een kleine pauze het was namelijk erg warm. Dit gebied viel wat tegen, het was vooral heel warm en benauwd. In de stad waaide het nog, wat het lekker maakte, maar hier werd de wind weggenomen door de begroeiing.

Eindelijk weer uit het park zijn we naar het vorige hostel gegaan waar zij verbleef; het hostel met de bedbugs. Ze wou namelijk weten of haar kleding al gewassen was, het hostel wou of kon haar geen bericht sturen met wanneer het klaar was. Het hostel heeft haar verder ook niks aangeboden behalve het switchen van kamer.
Gelukkig waren haar kleren klaar en haar backpack behandeld op een chemische manier.
Hierna heeft ze een Uber genomen naar haar hostel met een kleine omweg naar mijn hostel.
In het hostel heb ik gevraagd naar een goed restaurant voor een lekkere steak en na mijzelf opgefrist te hebben ben ik die kant opgegaan. Het lag wel een 5 blokken van de hoofdweg en het werd wat rustiger op straat maar heb mijzelf geen enkel moment onveilig gevoeld. Werd alleen bij het stoplicht aangesproken door een motorrijder die wat brabbelde. Ik zei dat ik het niet kon verstaan en toen het licht op groen sprong reed hij verder.
Terug in hostel heb ik gefeest in het hostel maar moet zeggen dat het feestje in het andere hostel beter was. De ruimte en muziek was daar beter. Ik heb wel wat leuke mensen leren kennen. Een meid uit Kopenhagen, een broer en zus uit Zweden die vrienden opzochten, een paar Braziliaanse dames die op vakantie zijn, een Braziliaanse die 2 jaar wil reizen en een Franse dame op wereldreis.

Zondag 06 januari 
Bewolkt en regenachtig
Weer terug naar het vorige  hostel: the art factory in Palermo. 
Elke zondag heb je een grote markt in Buenos Aires in San Telmo die het bezoeken waard is. Laatst zijn daar nog spullen gejat door zakkenrollers dus ik ben extra voorbereid. Ik heb afgesproken met een paar dames uit het vorige hostel. De markt is echt gigantisch lang, je kan niet zien waar het einde of begin is. Helaas drupte het wat wat de beleving iets minder maakte en ik was vrij snel uitgekeken. 
Na de markt hebben de dames een walking tour gedaan, die ik eerder al gedaan heb, en ben ik naar een gebouw gegaan waarin een archeologische opgraving is gedaan. In dit gebouw hebben ze een oud riool blootgelegd en samen met het gebouw gerestaureerd. Hier kreeg ik een interessante geschiedenisles over het gebied en de ontwikkeling. Het gebouw is particulier opgeknapt zonder financiële steun van de overheid. Er schijnt wel meer dan 20 miljoen in te zitten. Helaas werden mijn verwachtingen niet waargemaakt en was het nogal prijzig. 
Na de bezoekjes weer terug naar het hostel.

Terug in het hostel heb ik twee Nederlandse dames ontmoet die geswitcht waren van hostel. Dit in verband met dat hun vorige hostel de beruchte bedbugs had en ze waren vertrokken zonder hun kleding te wassen. Ik adviseerde ze dit ten strengste te doen aangezien je de bugs anders mee kunt nemen naar andere hostels.
De volgende dag hoorde ik twee mensen praten en ik haakte in op het gesprek toen ik hoorde waar het over ging: bedbugs. 
Doordat de airco kapot was in mijn oorspronkelijke kamer van 8 pers werd ik tijdelijk verhuist naar een andere kamer van 14 pers. Als compensatie kreeg ik een paar x ontbijt gratis. In de nieuwe kamer zaten de twee Nederlanders met bedbugs. 
Toen ik inhaakte op het gesprek hoorde ik dat de twee dames midden in de nacht vertrokken zijn omdat ze meenden een bug gezien te hebben. Ze deden het licht aan in de kamer en waren vrij luid is mij verteld want ik lag in diezelfde kamer heerlijk te slapen met oordopjes en oogmasker. Toch vond ik het niet prettig dat er een mogelijke kans was op bedbugs in onze kamer.

In het vorige hostel, partyhostel kreeg je armbandjes zodat ze konden zien wie er overnachten en wie niet. Dit is tevens een soort van entreebewijs voor de feestjes. De armband is een papieren variant zoals je die ook bij tentfeesten hebt, deze armband had als extra nog een barcode erop. Mijn armband heb ik niet afgedaan zodat ik eventueel nog naar het hostel kan om te feesten. Helaas is het hostel wel een eindje weg en ben je vooral voor de terugweg afhankelijk van taxis of ubers.
Na contact met de dames die wat info gaven over het feest ben ik niet gegaan. Ze hadden live muziek en dat klinkt op zich niet verkeerd totdat ze een foto stuurden. Dat was zo sfeerloos dat het mij de moeite niet waard was.

Maandag 07 januari 
Er staat nog één ding op het programma dat ik nog moet zien voordat ik Buenos Aires verlaat: The Obelisk met de letters BA ervoor.
Ik heb weer afgesproken met de dames om wat door Buenos Aires te lopen en verschillende dingen te zien. Ik ben er bekender als hun en voelde me zowaar een gids. Best grappig ik heb al best veel tijd in Buenos Aires doorgebracht en kan aardig wat vertellen over de must see's en do's. De  stad voelt inmiddels vertrouwd aan en ik zie mijzelf er wel langere tijd doorbrengen. Buenos Aires bevalt mij wel.

Dinsdag 08 januari
Warm zonnig
Met dezelfde meiden afgesproken om Tigre te bezoeken. 
Even een copy paste van Wikipedia:
" Tigre ligt zo'n 28 km ten noorden van Buenos Aires aan de deltamonding van de Paraná en is een belangrijke toeristische- en weekendbestemming. De stad bevindt zich op een eiland doordat het omgeven is door smalle riviertjes. De naam komt van de jaguars, waar hier in het begin op gejaagd werd. In die tijd werd jaguar in het Spaans ook wel tigre (tijger) genoemd"
Tigre is bereikbaar met trein  vanaf Retiro station. Deze rit duurt een uur en is omgerekend nog geen twee euro. 
Ik moet zeggen dat ik Tigre vooraf niet hoog op mijn lijstje had staan maar omdat ik een paar loze dagen heb kan het prima.
De trein neemt je eerst door Buenos Aires en dan zie je ook een andere minder mooie kant van Buenos Aires. Je ziet armoede, huizen die niet afgebouwd zijn en het is een compleet contrast met waar ik eerder was.
Aangekomen bij Tigre samen met nog een massa aan toeristen vond ik het nog niet bijzonder. De meiden daarentegen vonden het meteen een mooie stad. We wisten niet waar we het beste naartoe konden maar wisten wel dat er verschillende boottours zijn die varen tussen alle eilandjes door. We besloten om dit te doen. Het was een prima boottochtje maar de uitzichten waren niet super of ik ben te verwend geraakt. Het waren allemaal eilandjes waar het toerisme al toegeslagen heeft. Het was wel een lekker boottochtje om even te ontspannen en niks te doen. 
Na de boottour zijn we ook niet lang blijven hangen en weer terug gegaan naar de hostels. Het was een lekker ontspannen dagje.
 

Woensdag 09 januari alsook donderdag 10 januari 
Planningsdagen voor de rest van mijn reis. Ik heb via google maps thuis in Nederland een kaart gemaakt met allemaal plaatsen en punten die ik kan zien en doen maar hier is niet echt een route aan gekoppeld. Met wat ideeën van anderen en mijzelf heb ik de komende weken uitgestippeld.
Voor het Patagoniė avontuur begint heb ik een tussenstop in Puerto Madryn. 
Het plan is als volgt: een 20hr bus van Buenos Aires naar Puerto Madryn en vanuit Puerto Madryn met het vliegtuig naar Ushuaia, het zuidelijkste punt van mijn reis. Vanuit Ushuaia ga ik met het vliegtuig naar El Calafate en vanuit daar naar El chalten en dan de grens over naar Chili en Puerto Natales.
 

Woensdag 09 januari
Inmiddels zit ik in de kamer die ik oorspronkelijk geboekt heb en toen ik wakker werd raakte ik aan de praat met iemand op de kamer. Hij had allemaal rode plekken op zijn huid en zei dat hij gebeten was door bedbugs. De beten van de bugs kun je herkennen aan het typische beetpatroon; de bugs blijven vaak op één plek van je huid waar ze dan een soort van x-gangen diner hebben. Dit betekent dat er vaak twee of drie bulten dicht bij elkaar zitten in tegenstelling tot muggenbulten. Dit was het gesprek van de dag op onze kamer en wij begonnen ons wat zorgen te maken of wij niet het volgende slachtoffer zouden zijn. De volgende dagen hoopte ik elke nacht dat ik ze niet had en kon stiekem niet wachten om verder te trekken. 
Uiteindelijk heb ik er gelukkig geen last van gehad.

Ik had nog contact met de meid uit Peru en ze zit in een gloednieuw hostel met dakterras.  Ze had wat eten over en vroeg of ik al gegeten had, anders had zij nog wel wat. Dit kon ik niet weigeren en ben die kant opgegaan, lekker op loopafstand. 
Buiten haar hostel zag ik een rij met mensen staan en vroeg bij mezelf af of ik niet achteraan moest sluiten. Het leken mij geen reizigers dus ben ik maar naar binnen gegaan. 
Het dakterras is vrij toegankelijk voor iedereen, ik heb ingelogt op de WiFi en gemeld dat ik naar het dakterras ging. 
Even later kwam zij ook, met het eten. We hebben even gezellig bijgepraat over de afgelopen dagen en wat later kwamen er wat vrienden van haar bij. Hier ook even mee gepraat en er begon een live band te spelen. De meiden die ik eerder voor het hostel zag wachten waren nu ook op het dakterras. Toen de band pauze had wisten ze niet hoe snel ze erbij moesten zijn voor handtekeningen e.d. 
Na dit alles zouden we nog een club opzoeken met ons groepje. Dit was dezelfde club waar ik eerder nog voor gepast heb; de club kwam me al zo bekend voor. 
Uiteindelijk een prima avond gehad die een beetje te laat is geworden. Maar ik heb nu wel eindelijk een club bezocht in Buenos Aires. Dit smaakt... niet naar meer, ik hou het maar bij bars ;)

Donderdag 10 januari
Tijdens  mijn speursessie (in Nederland) naar leuke dingen om te zien en doen in Buenos Aires stuitte ik op verstopte bars in BA. In BA had ik het er met een stel ook al over die een paar bezocht hadden en ik besloot vanavond een kroegentocht van secret bars te doen.
Deze secret bars zijn ontstaan tijdens de drooglegging toen er geen alcohol verkocht mocht worden. 
Op mijn offline maps heb ik een stuk of 5 bars in de buurt uitgezet. Er is zelfs een bar waar je een wachtwoord voor nodig hebt dat door middel van hints op hun Facebook pagina te ontrafelen is. 
De meid uit Peru is inmiddels verder getrokken naar Uruguay maar ik had nog wat contact met een vriendin van gisteren. Zij had ook wel interesse om wat bars te bezoeken. 
Op de FB pagina van een geheime bar stond een plaatje waar je alleen een zeer typische snor kon zien met tekst erbij dat het een excentrieke artiest was. De meid die wist het meteen en zei dat het salvador dali moest zijn. Die hadden we in de pocket en konden er dus op uit.
De eerste bar was niet echt verstopt maar was wel super aangekleed. De bar heet Victoria en is een soort eerbetoon aan voormalig koningin Victoria van het Verenigd Koninkrijk. De bar is in oude industriele stijl aangekleed en het voelt alsof je jaren terug gaat in de tijd. Helaas hanteren ze wel de huidige prijzen.
Op naar de volgende met het geheime wachtwoord. Deze was wat verder weg en we hebben een uber ernaartoe genomen. De uber zette ons uit in een rustige straat waar je normaal gewoon langs zou lopen. We zagen een grote zwarte deur en klopten erop, een even grote donkere man deed de deur open en vroeg om het wachtwoord. Dit gaven we en terwijl we doorliepen zagen we niet hoe we verder moesten tot er een vrouw op ons afkwam die zei dat we in de telefooncel moesten staan en de hoorn moesten oppakken. Ze gaf ons ook een numerieke code.
Toen we in de telefooncel stonden en de hoorn oppakten vroeg de stem aan de andere zijde om de code in te toetsen. Dit deden we en bij het laatste cijfer klikte de zijkant van de telefooncel open en waren we in de geheime bar. Ik moet zeggen dat de entree het mooiste is en dat de bar zelf helaas wat tegenvalt.
Toen zijn we naar de andere bars gegaan maar helaas was eentje gesloten en de andere twee praktisch ook maar die konden we nog wel even vanbinnen bekijken. Toen zijn we maar weer naar onze hostels gegaan.

Vrijdag 11 januari
Vandaag nog even de route gecontroleerd en de benodigde hostels geboekt. Blijkt dat er in Ushuaia niet veel meer vrij is. De keuze was dan ook niet moeilijk; ik heb het enige hostel met keuken uitgezocht, ik vind het namelijk wel fijn om zelf eten te bereiden. Helaas heeft het hostel geen ontbijt en is het wat aan de dure kant maar daar moet ik maar aan wennen want in Patagoniė is niets goedkoop.
Ik ben vandaag ook naar het nationale vliegveld gegaan om een ticket te boeken, dit is namelijk goedkoper dan online en kost niet veel extra moeite. 
Als je aan mensen vraagt wat het beste restaurant in Buenos Aires is hoorje steevast: Don Julio. Ik hoorde hier al weken over van verschillende mensen en wou er vanavond weleens een kijkje nemen. 
Helaas... er was een rij en die kon wel een uur en drie kwartier duren zei de medewerkster van het restaurant. Zoveel tijd had ik niet of zin om daarop te wachten dus heb ik maar een lekkere milanesa burger gehaald. Een milanesa is een schnitzel maar dan wat dunner.
Wat ik nog niet verteld heb in dit verhaal is dat ik een paar dagen geleden uitgenodigd ben voor een verjaardag van een local vanavond. Dit is de reden dat ik nog wat extra dagen in Buenos Aires gebleven ben. 
En raad eens wie de local is... de dokter die voor mij in de rij stond bij de rabiës kliniek en voor mij vertaalde. Hiermee heb ik toen nog in het park met vriendinnen gezeten. Toen heb ik trouwens ook mijn eerste "mate" gehad. Dat stond al een tijdje op mijn lijstje om te proberen en toen in het park proefde ik het. Spontaner kan niet. 
Mate is een soort thee die je in een speciale mok doet. In de mok giet je vervolgens heet water en drinkt de thee met een metalen rietje. Het is vooral ook een sociale aangelegenheid waarbij je de mok volledig leeg drinkt weer vult en dan doorgeeft. Sommigen vinden het niet lekker maar ik vind het goed te doen. Het is een beetje als groene thee maar dan bitterder.
We hadden niet veel app contact en daarom was ik enigszins verbaasd dat ze mij uitnodigde maar uiteraard zeer vereerd. Dus op naar de verjaardag, het was gelukkig niet super ver van mijn hostel maar wel ver genoeg om maar een uber te nemen.
Aangekomen werd ik meteen verwelkomt en voelde mij meteen op mijn gemak. Ze had meerdere collega's en vrienden/vriendinnen uitgenodigd en die konden ook Engels, mijn Spaans is namelijk nog niet op zodanig niveau dat ik echt een gesprek voeren kan.
Na de verjaardag verder gevierd in een bar met salsamuziek, reggaeton en meer. Hier werden mij nog wat basis pasjes geleerd en ik kon prima meedoen... zeiden ze. 
Deze avond heb ik mij prima vermaakt en het was super gezellig. En dit was allemaal niet gebeurt als ik niet door een Coati gekrabd was in het park. Eigenlijk moet ik hem bedanken.
De jarige ging naar huis en we hebben een taxi gedeeld en afscheid genomen. Morgen vertrek ik uit BA naar Puerto Madryn.

Zaterdag 12 januari
In het hostel mijn voorlopig laatste ontbijt in Buenos Aires gehad. Ik ben met Amy, de Nederlandse meid die ik overal tegenkom, nog even de stad ingegaan om wat geld te pinnen voor de reis. Ook heb ik even gekeken of ik nog een leuk shirt kon vinden maar heb besloten om tijdens mijn reis ergens een shirt op te pikken dat tevens souvenir is. Een paar dagen geleden ben ik namelijk mijn polo kwijtgeraakt of hij is gejat van het wasrek of de kamer.
Na de tijd broodjes smeren en op naar het station. Het beruchte Retiro station. Ik dacht dat ik er al eerder geweest was maar dat bleek een voorgedeelte te zijn. Het bleek dat ik nu nog een stukje moest lopen van het treinstation naar Retiro. En ik moet zeggen dat de omgeving inderdaad wat sketchy aandoet. Op de route naar mijn halte was het druk met  touristen en de nodige straatverkopers. De buurt zag er vrij oud en slecht onderhouden uit. Niet een plek om s'avonds rond te hangen denk ik.
Aangekomen in de vertrekhal die leidt naar de vertrekhaltes was alles prima. De bus was mooi op tijd en ik praatte nog even met een gids uit Buenos Aires die net een groep Nederlanders de bus ingestuurd had. Zij gingen ook naar Puerto Madryn.
De bus duurt ongeveer 20 uur en ik had een prima stoel. Ik heb vooraf nog even gekeken naar de opties en een bus uitgezocht waarvan ik wist dat de stoelen vrij ver achterover kunnen zodat ik tijdens de rit wat makkelijker in slaap kan vallen. De bus is een nachtbus en vertrekt om half vijf in de middag. 
De tijd ging vrij snel in de bus, het scheelde natuurlijk wel dat ik een paar series en films offline kon kijken. Onderweg zag ik in de verte allemaal flitsen die de lucht deden oplichten. Zag er mooi uit maar even later zaten we er middenin. Het flitste om ons heen en het begon harder te regenen. Aan de ene kant was het mooi; je zag de flitsen om je heen de omgeving oplichten maar in de tussentijd schommelde de bus heen en weer en hoorde je de bus door dikke plassen rijden. Het zal wel niet de eerste keer zijn voor de buschauffeurs maar toch.
Onderweg kregen we avondeten wat je kan vergelijken met wat je in het vliegtuig krijgt; penne met saus, kaas en wat los vlees erbij en ook genoeg drinken. Het ontbijt was minder dat bestond uit een alfajore, een soort biscuit met meerdere lagen, en wat crackers. Gelukkig had ik mijn tas vol met brood en andere snacks.
En dan maar proberen te slapen, de stoel lekker achterover en de benen bijna helemaal gestrekt. Dit was prima te doen en heb wel redelijk geslapen. 

Zondag 13 januari
Zonnig weer.
Voordat ik vertrok heb ik gekeken naar de vluchten naar Puerto Madryn maar die waren vrij duur. Deze vluchten gingen allemaal naar een dorp in de buurt: Trelew. Mijn busticket heb ik dus ook geboekt naar Trelew. 
Toen ik de volgende ochtend wakker werd en ontbijt gehad had zag ik een stad in de verte. Even kijken op de offline maps en het bleek Puerto Madryn te zijn. De bus bleek dus door Puerto Madryn naar Trelew te reizen. Ik hoorde tourleider van de andere Nederlanders tegen hun zeggen dat ze hun spullen moesten pakken en dat ze in Puerto Madryn eruit gingen. Mooi dan kan ik er ook uit dacht ik en ben ook nog een paar uur eerder in Puerto Madryn ideaal. 
Eenmaal uit de bus ben ik rustig naar het hostel gelopen waarbij ik een groot deel langs het strand liep. Het was prachtig zonnig weer en ik kreeg voor het eerst het echte zomergevoel. Lekker langs het strand lopen met prachtig weer en een licht briesje; heerlijk is dat, lekker wegdromen. 

Aangekomen bij het hostel zag ik een Duitser zitten waar ik eerder bij de Iguazu falls ook mee gesproken heb. 
In Puerto Madryn heb je veel prachtige natuur en in het juiste seizoen kan je walvissen, orka's, dolfijnen, zeeleeuwen en pinguïns zien. Ik had vooraf al even wat vooronderzoek gedaan naar de verschillende plaatsen en de opties. Je hebt eigenlijk twee opties: een tour doen die je de highlights laat zien of een auto huren en zelf de highlights zien. Het zijn namelijk veel kilometers die je moet afleggen en de laatste lange  stukken vaak over gravel.
Gaston, de host van het hostel waar ik in zat, heb ik gevraagd om advies en wat de opties en kosten zijn. Dit heeft mij doen besluiten om een auto te huren en zelf de toeristische trekpleisters te bezoeken. Gaston gaf me ook nog tips over de beste dagen om te gaan en wat te doen. 
Vanuit Puerto Madryn kan je naar Peninsula Valdes; een soort van eiland dat geheel in een reservaat zit met een vaste verbinding naar het land. Op dit "eiland" heb je alleen maar gravel wegen en moet je goed uitkijken voor overstekende dieren. Als je het eiland wilt zien ben je wel een hele dag kwijt gezien de lange afstanden en de slechte wegen.
Vanuit Puerto Madryn kan je ook naar Punta Tombo, dit ligt op 3 uur rijden en is ook een beschermd  reservaat. In dit reservaat kan je veel pinguïns zien.
Tussen Puerto Madryn en Punta  Tombo zit een stop van waaruit je een dolfijnentour kan doen. Deze kleine zwart witte dolfijnen zijn uniek voor deze regio en vind je  nergens anders in de wereld.
Dit ben ik van plan allemaal te gaan doen de komende dagen; twee vol geplande dagen met als laatste volle dag een rustdag.

Maandag 14 januari
Prachtig weer.
Vandaag dus de dolfijnen boottrip en vanuit daar naar Punta Tombo voor de pinguïns.
Gelukkig had Gaston het ontbijt vroeg klaar en kon ik om 07:00 aanschuiven.
Gaston en ik liepen nog even om de auto heen en ik vroeg hem naar tips en dingen waar je om moet denken tijdens het rijden. Hij zei onder andere dat iedereen voorrang heeft behalve jij en dat er slechte wegen zijn waar je niet abrupt moet sturen en dat het het beste is om de recirculatie in de auto aan te zetten in verband met de stofwolken van het gravel. 
Na wat uitleg heeft Gaston mij de bestemming gegeven van de boottour en heb ik de navigatie op mijn telefoon ingesteld. 
Het was niet al te druk op de weg zodat ik gelukkig wat tijd had om te wennen aan de wegen en gebruiken. Op een gegeven moment zat ik al op de rotonde voor ik het doorhad en moest ik meteen ook uitvoegen. Het duizelde mij zowaar wat van het vele om mij heen kijken. 
Toen kwam het stuk dat ik van de hoofdweg af moest. Dit was een weg van gravel en ik heb de navigatie er nog even op nagekeken en het klopte toch echt. 
Op een gegeven moment lekker aan het rijden totdat ik zag dat de natuur om mij heen wat begon te veranderen. Eerder zag ik al veel afval en vooral veel plastic liggen maar dit ging nog een stapje verder; de planten zaten eronder. Toen ik een heuvel op reed zag ik een vrachtwagen en wat werklui eromheen. Na deze heuvel begon het pad te veranderen van gravel naar zand. Ik begon mij toch wat zorgen te maken en checkte de navigatie nog eens; bleek nog steeds te kloppen.
 Verder rijdend over het pad, als je het een pad mag noemen, zag ik de eerder gespotte vrachtwagen een 100m  van mij afval lozen. Toen besefte ik dat mijn onderbuik gevoel klopte en bleek dat ik op een vuilnisbelt zat te rijden met mijn huurauto. Toen moest ik de weg van de vuilnisbelt af vinden en raakte ik eventjes verdwaald.
Tijdens het achteruit rijden hoorde ik een raar geluid, het zal toch niet. Toen ik uitstapte bleek er een zeer grote waterfles achter het wiel geblokkeerd  te zitten. Het bleek gelukkig mee te vallen. Ik heb uiteindelijk meerdere keren moeten draaien en achteruit gereden waarbij ik één keer haast de slaapplek van een zwerver omver reed (geen grap).
 Licht in paniek, doordat ik niet zoveel tijd meer had, uiteindelijk toch de weg gevonden naar het hoofdpad. Toen snel de offline kaart erbij gepakt voor een andere route. Dit was gelukkig niet moeilijk. 
Doordat ik veel tijd verloren ben op de vuilnisbelt begon de tijd echt te dringen. De boottour was namelijk om 09:30 en het was al 09:15.
Toen heb ik gereden als een local; hard maar toch verantwoord. Uiteindelijk zag ik twee bedrijfjes met boottours en het volgende probleem dook op: waar parkeer je de auto. Uiteindelijk vond ik een zijstraat die niet druk leek en parkeerde de auto. Heb nog snel een man op straat gevraagd of het goed was en dat was zo.
Aangekomen bij het eerste bedrijf bleek het niet de juiste te zijn, toen heb ik een stuk gerend naar de volgende. Dit bleek eindelijk het punt te zijn en toen ik hijgend binnenkwam en vroeg of ik op tijd was zei ze: tranquilo, tranquilo (rustig , rustig) en dat ik op tijd was. Yessss made it!!! De boottour vertrekt over vijf minuten zei ze.
De boottour vertrekt op bepaalde tijden zodat je de grootste kans hebt de dolfijnen te zien. Dit is in verband met eb en vloed en bepaalde stromingen e.d. 
Toen besefte ik dat door al mijn haast ik de telefoon vergeten was. Opzich niet erg ware het niet dat ik hem als navigatie gebruikt heb en de telefoon dus zichtbaar was in de auto

Uit de haven zagen we eerst nog wat zeeleeuwen op de kade liggen die daar puur voor de vis van de vissersschepen lagen. De haven is namelijk een vissershaven waar veel schepen uit vertekken. De visserij is een belangrijke bron van inkomsten hier en helaas is er ook veel overbevissing waardoor het ecosysteem aangetast wordt.
Gas erop de zee op dolfijnen spotten. Het duurt niet lang voor we de eerste dolfijnen in de verte spotten. Na een tijdje werden ze minder verlegen en zwommen onder de boot door en later sprongen ze ook uit het water. 
De dolfijnen zijn de kleinste in hun soort en zwart wit gevlekt. Deze soort is uniek voor deze omgeving en mede daarom echt de moeite waard. 
Tijdens het varen waren we niet de enigste boot. Er was nog een toeristen boot en een vissersschip. We lagen op een gegeven moment allemaal naast elkaar met het vissersschip in het midden. Dit was de perfecte spot met de dolfijnen die voor de vissersboot opspringen en voor de boot uit zwemmen.
Even later, toen we weer wat  langzamer gingen, kwamen er ook nog een paar zeeleeuwen nieuwsgierig bij onze boot kijken. Dit was echt een prachtige boottrip waarvan ik echt genoten heb. In Puerto Madryn kan je zelfs nog snorkelen of duiken met de zeeleeuwen.

Terug naar de auto en de reis vervolgt naar Punto Tombo. Gelukkig lag mijn telefoon nog in de auto en was alles nog heel. Ik zag wel dat een deel van de telefoon in de brandende zon lag en ik had allemaal meldingen van oververhitting op het scherm. Hij was best oververhit aangezien één kant van het scherm een beetje bol stond en aan de accu zijde zelfs nog meer bol en de behuizing zat los aan die kant. Het is namelijk een gelijmde behuizing. Dus eerst de airco aan en de telefoon afkoelen. Gelukkig deed de telefoon het nog anders was ik verder van huis.
Dus navigatie weer aan en even de route  gecontroleerd, bleek hij mij weer over de rare route te sturen. Dacht het dus niet, heb dezelfde weg terug genomen en op een gegeven moment paste de navigatie de route aan.
Het was 1 uur rijden van Puerto Madryn naar de dolfijnen en nu is het nog 2.5 uur naar Punta Tombo. Dit was een zeer lange rit en het laatste stuk over gravel.
Aangekomen ticket gekocht en het park in. Punta Tombo is een plek waar zeer veel pinguïns te vinden zijn. Er is een bord aan het begin van het park dat zegt dat pinguïns voorrang hebben bij het oversteken van de paden, dat belooft wat. 
En inderdaad wat een groot aantal pinguïns om je heen en soms stilstaand  op de paden. Ze trekken niks van je aan en blijven gewoon staan op de paden. Heel mooi gezicht en ze hadden ook nog veel jongen.

Na wat rondgelopen te hebben terug naar het hostel. Het was een lange dag van 8 tot 8 met vooral veel in de auto rijden.
 

Dinsdag 15 januari
Prachtig zonnig weer
Vandaag de trip naar Peninsula Valdez een soort natuureiland met een landweg er naartoe. Op Peninsula Valdes heb je alleen maar gravelwegen en je moet soms 40 tot 70 km rijden om van punt naar punt te rijden. Op de gravelwegen mag je maximaal 60 km/h rijden en dat is meer dan genoeg. Je hoorde allemaal steentjes tegen de onderkant van de auto slaan. Gelukkig zit er een metalen plaat onder de motor. De wegen zijn soms echt slecht en het voelt dan alsof de auto uit elkaar trilt.

 Je moet ook goed opletten voor wilde dieren op de weg of overstekende dieren. Ik heb meerdere keren gehad dat ik moest afremmen voor een soort van lama's, struisvogels en andere dieren. Er was zelfs een groep paarden dat pontificaal bleef staan, ook na herhaald toeteren en met de auto dichterbij komen. Ik ben er dus maar omheen gereden.

In het juiste seizoen kan je pinguïns, zeehonden, zeeleuwen, orka's en walvissen zien bij Peninsula Valdes en nog wel meer. Helaas was het walvissen seizoen alweer voorbij. 
Peninsula Valdes is de enigste plek ter wereld waar orka's zich opzettelijk laten aanspoelen om zeehonden van het strand te pakken. Dit doen alleen de meest bedreven orka's van de groep. De prooi wordt vervolgens gedeeld met de groep. Hier kan je wel filmpjes van vinden op youtube.
Ik ben eerst naar een zeeleeuwen spot gereden wat niet echt bijzonder was en daarna naar het eerste orka spot punt. 
De laatste orka was alweer een paar dagen gelden gespot in een groep van 4. Hetzelfde als met de dolfijnen moet de stroming en getijden goed zijn. De orkas hebben hoog water nodig en kunnen 3 uur voor en 3 uur na het hoogste punt tevoorschijn komen. 
Ik heb anderhalf uur gewacht en wat rondgelopen maar geen orka gezien, wel veel zeeleeuwen gezien. Toen besloot ik naar het volgende punt te gaan 40km verderop over gravelwegen. Maar deze weg was echt slecht, zo slecht dat ik soms de bumper eventjes hoorde schuren over de steentjes.
Aangekomen zag ik langs het pad, voordat je het strand opgaat, plaatjes van de orkas die gespot zijn. Dit waren plaatjes van de orkas in actie.

Ook geen orka gespot hier en ik besloot terug te rijden wat voor mijn gevoel gigantisch lang duurde en het voelde zo goed om eindelijk weer over asfalt te rijden.
Terug in het hostel de auto ingeleverd en erbij gezegd dat het lampje brandde dat er een deur open staat maar dat ik alles gecheckt heb en dat alles dicht zit. Ze zeiden dat het waarschijnlijk de kofferbak was, die sluit soms niet super ook als je hem gewoon dicht drukt. 
Toen ik de auto de eerste dag kreeg zeiden ze dat ik het beste de recirculatie aan kon doen in verband met het vele fijne stof dat de auto kan binnendringen en dat het veel geld kost om dat schoon te maken. Ik voelde de bui al hangen over de kofferbak en de kofferbak bleek vol te zitten met zand. Ik dacht nog daar gaat nog meer geld. 
Ik hoefde uiteindelijk gelukkig niet extra te betalen bij de afhandeling, het was nog steeds wel prijzig.
Tijdens het avondeten hadden we asado, soort van barbeque, bij het hostel. Het hostel is een hostel voor iedereen en er waren dus ook een paar families bij. Twee families waren een half jaar met kinderen aan het reizen. 
In het hostel waren het voornamelijk fransen en duitsers en tijdens het eten zat ik er tussenin. Links van mij zaten alle fransen en rechts van mij alle duitsers.

Later op de avond zei Gaston tegen mij dat er wel orkas gespot waren op het punt waar ik anderhalf uur gewacht heb, dat was wel even zuur voor mij. Ik wou ze heel graag zien namelijk maar ja je kan niet altijd geluk hebben.
 

Woensdag 16 januari
Uitchecken en vliegen naar Ushuaia.
Vroeg uitchecken en betalen alleen kon de creditcard niet gebruikt worden. De kaart van de duitse jongen die ik nog kende werd ook geweigerd. En dat is een probleem dat ik wel vaker tegenkom; ze zeggen dat je met creditcard kan betalen maar het kan voorkomen dat het niet lukt zoals nu. Ik had niet genoeg pesos liggen maar gelukkig kon ik nog met euro's betalen. 
Toen ik in Nederland was heb ik veel euros gepind om mee te nemen voor noodgevallen. In het buitenland moet je namelijk bij geldopname een hoge toeslag betalen aan de bank waar je bij pint en dan krijg je ook nog een toeslag van je eigen bank er bovenop. Dus ik heb met euro's betaald en precies op tijd want vijf minuten later stond onze airport transfer voor de deur.
Gisteren was er nog onduidelijkheid over of de vlucht niet gecanceld zou worden omdat de piloten een 48hr staking hadden aangekondigd. Maar afgelopen nacht hadden ze een deal bereikt en zouden de vluchten doorgaan. Gaston zei dat de airport transfers als eerste op de hoogte zijn en als ze niet op komen dagen dan weet je genoeg maar onze transfer stond dus al voor de deur.
Bij het vliegveld kregen we te horen dat er een vertraging was van 1 uur, verrassend. Dus wachten op het vliegveld totdat er een omroep is. Ik kon mijn vlucht eruit halen en hoorde iets van "cancel" erin voorkomen. Foute boel dus en op naar de bali om verhaal te halen.
De vlucht was dus inderdaad gecanceld; de piloot wou niet van BA naar ons vliegveld vliegen ondanks dat er een akkoord was bereikt. De bali bood ons een ticket aan voor de volgende dag met dezelfde tijd en verder wouden ze niks doen of betalen, geen vergoeding niks. Daar doen ze niet aan en je kan wel zeggen dat het moet maar wat kan je eraan doen. 
Dus een extra nacht in Puerto Madryn met alle extra kosten. Het probleem is ook nog dat Puerto Madryn best een eind rijden is en daarom ook prijzig. Op het vliegveld kwamen we (ik en de Duitser) twee Belgen tegen die hetzelfde probleem hadden. Het probleem is als volgt: het vliegveld ligt op 7km van Trelew en Trelew ligt anderhalf uur van Puerto Madryn. 
De Belgen kwamen op het idee om te liften naar het busstation en dan een bus te pakken naar Puerto Madryn. Dit zou vast lastig worden met zijn vieren maar anders lopen we het stuk. 
Het liften hebben we geprobeerd en het ging eigenlijk te gemakkelijk, we hadden  gewoon geluk. Er stopte een soort van taxibus die toevallig ook die kant op moest. 
Aangekomen bij het busstation waarschuwde hij ons nog om niet voorbij achter het busstation te lopen omdat het daar niet echt veilig is.
Bij het busstation een ticket gekocht voor 125 pesos naar Puerto Madryn waar een transfer ons 500 zou kosten.
In Puerto Madryn maar weer naar hetzelfde hostel en hopen dat ze nog ruimte vrij hebben voor twee. Gelukkig was dit zo en hadden we nog een hele dag voor ons aangezien de vlucht iets van 10:00 zou vertrekken. 
Ik vraag altijd het hostel voor info over restaurants en bars en wat te doen en ze konden mij een goede pizzatent aanbevelen. Ik had namelijk ontzettende honger en was wel toe aan een lekkere snack op zo'n dag.
Verder niet zoveel gedaan en hopen dat de volgende ochtend de vlucht wel gaat. Ze hadden namelijk al een akkoord maar dat mocht vandaag ook niet baten en ze hadden een staking van 48hr afgekondigd.

Donderdag 17 januari
Vanochtend nog even lekker genoten van het heerlijke ontbijt in het hostel.  Nu hadden we geen transfer maar besloten naar het busstation te lopen en een bus te pakken naar het vliegveld. Dit scheelde behoorlijk in de kosten zoals eerder al verteld. Toen we uitgecheckt waren bood Gaston aan om ons in zijn auto te brengen naar het station, dat scheelt weer. Hele vriendelijke man en goed hostel. Hij reed zo anders en sneller dan ik in de huurauto toen, maar dat is niet te vergelijken uiteraard.
Een beetje argwanend op het vliegveld wachten tot we boarden kunnen maar gelukkig nu geen vertraging of erger. 
Dus op naar Ushuaia voor het Patagoniė avontuur; prachtige natuur en veel hiking! Ik kan niet wachten. Nu kan ik mijn spullen onderwerpen aan een echte test. Met zomerweer heb je natuurlijk al snel de juiste kleding.

Ciao en tot in Patagoniė!!