Naar het noorden

Dinsdag 26 februari
Zonnig prachtig weer, beetje wind.
Gisteren heb ik in het hostel gevraagd naar mooie routes om te lopen of fietsen en je kan veel doen in de buurt, helaas is niet alles even bereikbaar.
Vandaag ga ik naar vier kleine stranden en een klein stukje hiken naar twee meren.
In het hostel is mij verteld dat ik met de ov kaart van Argentinië de bus in kan. Als de bus aankomt blijkt dit niet te kunnen en moet ik een ticket kopen omdat het een soort speciale bus is. Gelukkig is de buschauffeur heel vriendelijk en helpt mij een ticket kopen. Deze bus gaat maar twee keer op een dag om 09:30 en 18:30 dus ik ben blij dat het me gelukt is. De bus gaat ook maar twee keer terug helaas, om 11:00 en 20:00.
De busrit is vrij ruig en gaat niet echt snel, we gaan zigzaggend omhoog en ook weer omlaag over een slechte weg. Ik vraag de buschauffeur tijdens de rit om te stoppen bij Yuco niet wetende dat bijna iedereen daar uit stapt.
Vanaf de halte kan je naar vier stranden lopen en van deze vier zit er eentje bij die echt wonderschoon is. Het water is helder en je ziet veel kleuren dat je er haast meteen induikt.

Ik neem de tijd bij deze stranden voor ik begin aan mijn hike. De hike brengt je naar twee meren die verstopt zitten in het woud. Het is geen zwaar pad maar het is wel dichtbegroeid, het voelt als een jungle. Helaas valt het eerste meer zwaar tegen, ik loop er langs zoekende naar een uitkijkpunt tot ik niet verder kan. Ik pak mijn offline maps erbij en blijk er al voorbij gelopen te zijn. Gelukkig is het tweede meer veel beter met een uitkijkpunt en hier zie ik een Brits stel zitten waar ik een kort gesprek mee heb.

Dan ga ik weer naar de hoofdweg en besluit terug te lopen en zo nog wat uitkijkpunten mee te pakken net voor San Martin maar dit is wel een stevige 30km lopen in de zon.
Ik heb laatst wat podcasts gedownload als probeersel voor lange busritten e.d. maar nu is ook een perfecte mogelijkheid om ze te luisteren. 
Halverwege de podcasts, vele kms en auto's verder zie ik een stel in de verte. Ik zie ze onder een boom staan en ze gooien een afvalzak de boom in en ik vraag me af wat ze aan het doen zijn. Ik zie ze ook met een lange tak de boom in rijken.
Dichterbij spreek ik ze aan en kom achter de reden: ze hebben een drone de boom in gevlogen en proberen deze eruit te krijgen. Ik bied aan om te helpen zodat er één op mijn schouders kan zitten en met een lange tak de drone eruit kan krijgen. Dit werkt en we praten over de reis van hun en mij; ze komen uit Buenos Aires en zijn een fietstocht van een paar weken aan  het doen. Ik geef ze mijn email en ze beloven een mail te sturen met contactgegevens als ze weer internet hebben. Ze zien in mij een reddende engel omdat ik vanuit het niets verscheen en ze holp maar ik was dan ook de enige die aan het lopen was op het pad, voor de rest zag ik auto's en soms wat fietsers. 
Als ik in Buenos Aires ben mag ik hun contacten en zorgen zij voor een slaapplek e.d. dat is toch wel weer leuk.
Ik loop verder en zie onderweg nog een Gaucho (soort van local cowboy) met paard en hond voorbij lopen.
Dan kom ik eindelijk aan bij de eerste afslag die me later brengt bij de uitkijkpunten. Ik loop door een klein dorpje en langs wat boerderijen. Bij een van de boerderijen zie ik drie honden en helaas zien of ruiken ze mij ook. De boerderij is ver weg en ze komen rennend en blaffend van de boerderij op mij af. Eventjes denk ik dat de omheining van het terrein ze tegenhoud  maar hier kruipen ze onderdoor en ik sta oog in oog met de honden. De boerderij is aan de rechterkant van het pad en links is een muur. Ik pak een steen van de grond terwijl ik langzaam achteruit loop met de honden nog steeds hard blaffend. Terwijl ik naar achteren loop maken de herder, pitbull en een mix het zo dat ik niet verder kan en ik blijf staan ik ben omsingeld. Ik ben niet van plan de steen te gebruiken als de honden niks doen, pas als ze bijten. In de tussentijd hoor ik de eigenaren ook schreeuwen naar de honden maar het klinkt ver weg. De pitbull komt dichterbij en ruikt aan mij en stopt uiteindelijk met blaffen en begint zowaar wat te kwispelen. De herder volgt het voorbeeld en houdt ook op, de andere hond gaat nog door maar iets rustiger en ik voel me veilig genoeg om langzaam verder te lopen. Dit is niet de eerste keer dat ik met waakhonden geconfronteerd wordt maar wel de eerste keer met drie honden.
Verder lopend kom ik aan bij het eerste punt: Isla Negra, een klein strandje met een klein eilandje ervoor. Hier blijf ik niet heel lang omdat ik nog aardig wat kilometers moet maken.

Ik loop verder naar de andere uitkijkpunten en besluit te wachten op de zonsondergang.

Dan ga ik terug naar San Martin, de route is slecht tot niet aangegeven en het wordt donker maar ik weet welke kant ik op moet, misschien 30 min lopen. Dichterbij San Martin kom ik mensen tegen die te hardlopen gaan wat ik me goed kan voorstellen in deze natuur.
Vandaag was een lange dag en de douche na de tijd is heerlijk. Ik besluit voor morgen maar niet teveel te doen. 

Woensdag 27 februari 
Zonnig weer, beetje wind
Vandaag ga ik lekker niks doen en op het strand liggen. Vandaag heb ik ook een busticket naar mijn volgende bestemming geboekt: Pucon.
In Bariloche heb ik een kopje en rietje gekocht voor het drinken van Mate en op mijn mate kopje staat een symbolische afbeelding met de tekst " vamos a volver", dit betekent: "wij komen terug".

Een jongen uit het hostel ziet het en legt uit wat het betekent en hij vindt het leuk. Hij vraagt of hij er ook wat uit drinken mag, "uiteraard" en na de tijd een foto. Het heeft te maken met een politiek partij die lang aan het roer is geweest: de partij van Kirchner. Deze partij heeft veel goeds gedaan voor bepaalde lagen in de samenleving en dit jaar was het eerste jaar sinds lange tijd dat ze een verkiezing verloren hebben met een klein verschil. Vamos a volver slaat hier dus op met de tekst " wij komen terug".
Verder heb ik andere jongens uit Buenos Aires ontmoet en twee dames wiens laatste dag het hier is voor ze kamperen gaan in de buurt.

Donderdag 28 februari 
Stranddag, helaas word ik al na 15 min van het strand geblazen, dan maar even een bakje in het restaurant dichtbij.
Voor de rest in het hostel wat chillen, in het hostel ontmoet ik nog wat mensen uit Buenos Aires.

Vrijdag 1 maart
Ik ga deze ochtend vroeg samen met een stel uit Israël naar het busstation voor de trip naar Pucon. Ze zitten in een ander hostel dan ik, ze zitten in een Israëlisch hostel alleen voor Israëliërs. Hij zegt dat het wel op meer plekken zo is dat er speciaal hostels zijn voor Israëliërs. 
Vandaag is een goede dag om te reizen, het regent als ik in de bus zit.
We moeten weer de grens over van Argentinië naar Chili en ik heb inmiddels mijn paspoort vol zitten met entry/exit stempels van Argentinië. 
Aangekomen in Pucon loop ik naar het hostel en de locatie is perfect; je hebt uitzicht op het water, zit dicht bij het strand en het centrum is binnen handbereik.

Dit is voor het eerst dat ik in een hostel zit met drie keukens waarvan één bij ons buiten de kamer zit. We hebben twee kamers in het gebouwtje en tussen de twee kamers zit de keuken voor onszelf. 
In het hostel geven ze mij samen met nog een paar anderen uitleg over de activiteiten die je kan doen en het blijkt dat je best veel dingen kan doen. Helaas zijn de meeste activiteiten met een tour en kosten dus geld. Wat ik vooraf al uitgezocht heb als een must do activiteit is het beklimmen van de actieve vulkaan in de buurt. Via het hostel kan je de tour boeken waarmee je alleen met gasten van het hostel de tour doet, de  perfecte manier om ook wat mensen te leren kennen in het hostel.
Morgen blijkt de beste dag om de tour te doen ivm het weer en ik besluit het meteen maar vast te leggen. 
Ik ga nog even eropuit Pucon een beetje verkennen en het weer is gelukkig opgeklaard en lekker te noemen.
Zoals je bij een dorp/stad borden hebt die aangeven waar je naartoe moet vluchten als er een tsunami aan komt, zo heb je in Pucon borden die zeggen waar je naartoe moet als de vulkaan uitbarst. De vulkaan is voor het laatst uitgebarsten in 2015 en deze viel mee.

Ik haal in Pucon ook eten, snacks en geld voor de vulkaan beklimming morgen. Vanavond hebben we een informatie uurtje om half 8 met alle info over de tocht. 
Tijdens de info tocht word ons uitgelegd wat we verwachten kunnen en mee moeten nemen.

Zaterdag 02 maart
Vroeg uit de veren melden in de open ruimte van het hostel. Hier krijgen we een rugzak en passen we speciale klimschoenen. We hoeven dus niet onze eigen rugzak mee te nemen en krijgen een tas met allemaal spullen erin, zoals een pikhouweel en stijgijzers. Ik probeer een paar schoenen en ik hoop maar dat ik geen blaren krijg. We doen de schoenen aan en krijgen daaromheen gaiters die je broek beschermen tegen het water en vuil. Rugzak ingepakt spullen aan en we gaan in een minibus naar de vulkaan, het is nog pikkedonker.
Aangekomen bij de vulkaan doen we de helm op en kunnen ervoor kiezen om het eerste stuk met een kabelbaan te doen, dit kost 17.000 pesos, of het eerste stuk te hiken. Uiteindelijk nemen vier mensen de kabelbaan en ik samen met de rest gaan het eerste stuk hiken.
Het eerste stuk is nog zonder sneeuw en na een tijdje de eerste pauze en goed insmeren en drinken. Intussen is de zon opgekomen en genieten we van het uitzicht dat prachtig is. We zien meerdere bergen en meren en de zon  geeft een mooie gloed over het landschap.
We hiken in een lange rij omhoog en je merkt kleine verschillen in de groep ontstaan qua snelheid en moeheid. 
Onze gidsen zijn echt super; ze coachen ons vaak, vragen hoe het gaat en ze blijven enthousiast. 
Dan komen we aan bij het punt waar we de stijgijzers onder moeten doen want hierna gaan we toch echt de gletsjer op, we moeten nu de pikhouweel er ook bij pakken. We krijgen een uitleg over hoe we over het ijs moeten klimmen en wat we moeten doen als we vallen en naar onderen glijden. Het is namelijk niet geheel zonder risico, als je uitglijdt kan je een heel eind naar onderen glijden en jezelf goed bezeren. Uiteindelijk  valt het alles mee en zien we nog een indrukwekkend iets, we zien een vrouw in een soort van speciale rolstoel met 1 wiel samen met 6 gidsen de berg opklimmen. 
Voordat we de top bereiken doen we de stijgijzers weer af en moeten we het gasmasker om onze nek hangen zodat het bij de top op kan. Het gasmasker is nodig aangezien het een actieve vulkaan is waar gassen uitkomen; deze gassen zijn niet gevaarlijk maar het kan je ademhaling flink bemoeilijken.

Dan klimmen we naar boven en zien de krater met een klein gat waar de gassen uitkomen, vrij indrukwekkend en de vulkaan maakt af en toe een rommelend geluid. Bovenaan is het uitzicht ook nog eens spectaculair.

En dan komt het gedeelte waar ik stiekem vooraf al naar uitgekeken heb: afdalen. Het afdalen is geen normale afdaling; in onze backpack zit een grote soort van plastic bord waar we op gaan zitten en mee afdalen naar onderen. In de sneeuw is een soort van glijbaan gemaakt die je kunt vergelijken met een rodelbaan. We gebruiken het plastic voor als het niet snel genoeg gaat. Voordat we van deze baan afgaan trekken we een extra pak aan, dat ook in de backpack zit. Dit pak zorgt ervoor dat onze kleren niet nat worden.
Ik sta het dichtste bij de baan en mag vooraan starten, yes! Helaas is er wel een lichte file van andere groepen die eerst gaan en niet opschieten. Dan mogen ik en de rest starten, de gids zit nog voor mij en we glijden een stuk van de baan af, in het begin wat rustig en daarna sneller. 
Na het eerste stuk gaat de gids van de baan af en ik glijd een stuk verder tot ik de eerder gestarte groep tegenkom, even wachten dus. De vrouw voor mij, van een andere groep ging het allemaal wat te snel, ze ging zeer langzaam en flipte een beetje toen ik haar per ongeluk aantikte. Uiteindelijk heb ik lang moeten wachten en zij is volgens mij later van de baan afgegaan.
Terwijl wij wachten mogen we op het plastic zitten en krijgen we ook nog uitleg over hoe we sneller kunnen gaan. Dat moet ik natuurlijk uitproberen, we gaan naar onderen en ik probeer wat extra snelheid te maken maar dat gaat niet helemaal goed. Door mijn voeten op te tillen krijg ik meer snelheid maar draai ik ook een beetje waardoor de rit plotseling niet zo soepel meer gaat maar met behulp van mijn pikhouweel krijg ik de lijn weer te pakken. Even later wordt ik nog de lucht in geslingerd door een kleine schans maar niet voordat ik een laag sneeuw te pakken krijg. Na een volgende stop pakken we de laatste baan.  Bij de vorige banen was de zijwand hoog tot redelijk wat je in goede banen leidt in de bochten en dergelijke maar bij deze laatste baan zijn deze een stuk lager en komen niet boven je uit, dit heb ik geweten. Ik was wederom iets te enthousiast en ging voor mijn gevoel supersnel naar onderen tot ik de bocht niet haalde en rechtdoor gleed over het ijs buiten de baan. Ik maakte een rondje en eventjes maak ik me zorgen maar met behulp van de pikhouweel en handen glijd ik weer richting de baan en beland er uiteindelijk weer op. Dit was echt super! Het laatste stuk moeten we naar onderen lopen en de minibus neemt ons weer mee naar het hostel.
Bij het hostel krijgen we een biertje en zitten we nog even na, gezellig en welverdiend.

Ik heb nog een paar Nederlanders leren kennen, een Amerikaanse, een meid uit Israël en een Luxumburgse tijdens en na de tocht. En het mooie is dat je de mensen die je tijdens de tocht ontmoet hebt in hetzelfde hostel als jij zitten.
Terug op de kamer biedt een kamergenoot wat aloė vera crème aan voor mijn huid. Ik heb mijzelf goed ingesmeerd maar het heeft niet voorkomen dat mijn huid vrij rood is, gelukkig ben ik niet verbrand of ieder geval niet pijnlijk of gevoelig verbrand. 
Ik besluit vandaag verder niet veel meer te doen.
Op mijn kamer ontmoet ik nog een andere Nederlander. Een grote Nederlander die op de fiets reist, hij is zeer spraakzaam en enthousiast en komt uit Utrecht.

Zondag 03 maart
In Pucon kan je veel activiteiten doen en vandaag zou je de thermische spa's kunnen doen maar ik vind het wat teveel geld voor iets wat ik op andere plekken ook wel kan doen voor minder. 
In de algemene ruimte ben ik wat aan het uitzoeken en ik kom de Amerikaanse weer tegen, we praten even bij. De meid uit Luxemburg vraagt later of we meegaan een ijsje halen, we gaan met zijn vieren; de Amerikaanse,  Luxemburgse, een meid uit Israël en ik, gezellig even en kunnen mooi bijpraten over de vulkaan aangezien iedereen het gisteren gedaan heeft.
Na het ijsje halen de Amerikaanse en ik een busticket; ik naar Valparaiso en zij naar Vina del Mar dat ligt vrij dicht bij elkaar. We doen beide ook nog de nodige boodschappen.
In het hostel kook en eet ik en dan ga ik naar het hoofdgebouw en zie een deel van mijn  kamergenoten pizza maken en het ruikt en ziet er heerlijk uit. Ik blijf in de keuken want het is wel gezellig en proef ook nog een stukkie pizza,  de Amerikaanse is er inmiddels ook bij gekomen en we drinken en praten. We blijven in de keuken totdat het zo laat is dat we vertrekken moeten ivm de stilteregel. We willen eigenlijk nog verder gezellig doen en de meid van de receptie zegt dat we wel buiten voor het hostel kunnen zitten op het gras aan het water.
De meid van de staf en een vriend van haar gaan met ons mee naar buiten en nemen een warm kleed mee. We zijn met  zeven, vier Nederlanders waaronder ik, de Amerikaanse en de meid van de staf met een vriend. De meid van de staf komt uit Amerika en de kerel uit Nieuw-Zeeland. 

Na een tijdje komt er vanuit het niets nog een zwarte labrador bij ons liggen die als twee druppels op onze hond thuis lijkt. Ik ben niet bijgelovig maar de volgende dag toch maar even aan het thuisfront gevraagd hoe het met de hond is.
We zitten super gezellig en één voor één gaan we weer terug naar het hostel. Het is vrij laat geworden en helaas werd het weer op het laatst wat minder en frisser.

 Maandag 04 maart
 Beetje een chill dagje lekker even rondlopen en afscheid genomen van de meid uit Amerika, die gaat via een kleine omweg weer terug naar huis en nog wat familie in Mexico bezoeken. 

 In het hostel kook ik in de keuken in het hoofdgebouw aangezien deze vele malen beter is doordat het met vlam is in plaats van elektriciteit en in dit geval sneller alles opwarmt. In de keuken ontmoet ik twee leuke dames uit Santiago, Chile en we praten over elkanders reis. Zij zijn op een kleine vakantie, van een week, naar Pucon wat ze wel vaker doen. Tijdens het eten praten we verder en we wisselen contacten uit voor als ik in Santiago ben. In Santiago kunnen ze mij tips geven en  kunnen we eventueel wat afspreken.

Dinsdag  05 maart
Na de vulkaan beklimming heb ik niet zoveel gedaan en ik besluit om daar vandaag verandering in te brengen. Tijdens een van mijn wandelingen heb ik een fitnesscentrum gezien, helaas heb  ik de locatie niet opgeslagen maar hoe moeilijk kan het zijn. Het is alweer en tijdje geleden en ik ben er wel weer aan toe om eens lekker te fitnessen.
Vandaag is ook de dag dat ik uitchecken moet maar ik mag van alle faciliteiten van het hostel gebruik maken tot ik vertrek,  dat is om 20:00 en dan 12 uur in de bus naar Valparaiso wat in de buurt van Santiago ligt.

Woensdag 06 maart
Ik heb betere busreizen gehad maar ik kon wel een beetje slaap pakken. De stoel kon helaas niet heel ver naar achteren en met mijn lengte lag ik soms wat ongemakkelijk. 
Gelukkig had ik wat snacks bij me want we kregen niks in de bus. 
Helaas ben ik ook verkouden geworden, de reden; geen idee. Het kan de bus zijn of het net wat te fanatieke fitnessen; het fitnessen ging wel lekker en ik dacht even testen wat ik nog kan vergeleken met thuis. Misschien niet het verstandigste maar geen spijt van, je moet jezelf toch wat uitdagen ;) en het viel me niet tegen na die maanden. 
En dan ben ik in Valparaiso, het wordt langzaam lichter en levendiger en ik moet wennen aan de drukte en de stad. Ik besluit te lopen naar mijn hostel dat een dertig/40 minuten lopen is, zo kan ik een stukje van de stad meepakken en ook wel even lekker na de busreis. Ik zou ook niet weten welke bus ik moet nemen en taxi's hoor ik nooit zoveel positiefs over. 
Mijn telefoon is bijna leeg maar de route lijkt niet heel moeilijk, alhoewel ik wel op het dak van een parkeergarage eindig voor ik op de juiste route beland. Ik merk ook dat het vrij snel opwarmt en ik het warm begin te krijgen. 
Aangekomen in het hostel kan ik gelukkig meteen inchecken, om 09:00 s'ochtends is dat niet vanzelfsprekend. Ik mocht wat ontbijt pakken waar ik blij mee was want anders moest ik er weer op uit.
Ik besluit om meteen lekker actief te doen en gebruik te maken van deze volle dag. In het hostel krijg ik een kaart en vraag naar interessante dingen om te doen. Wat ik altijd doe als het aangeboden wordt: een walking tour. Dit is dan op basis van tips; tours for tips. 
In Valparaiso hebben ze ze gelukkig ook en ik ga naar die van 10:00. We krijgen een mooie rondleiding en we nemen zelfs nog een lokale bus met de tour die ons naar een top uitzicht brengt.

Chauffeurs van bepaalde bussen verdienen hun eigen inkomen, dat wil zeggen dat ze geen salaris krijgen behalve wat ze verdienen op een dag. Voordeel voor mij is dat deze buschauffeurs blij zijn mij mee te nemen en de kans kleiner is dat ze me laten staan.
We wandelen met de groep naar onderen naar het eindpunt. We eindigen in een antiek gebouw dat beheerd wordt door de organisatie en we sluiten af, ik vraag naar tips qua bezichtigingen e.d. en maak mijn plannen van de dag. Ik weet dat ze hier een typisch broodje hebben dat ik moet uitproberen en ik krijg nog een tip voor een snackbar waar ze te halen, vrij dichtbij. 
Uit het gebouw zoek ik het restaurant en haal een "completo", een broodje worst met een dikke laag mayonaise en avocado plus nog wat tomaten/groente. Er is ook nog een variant met zuurkool erbij maar die wordt niet aangeboden. 
Na deze lunch ga ik naar een gebouw dat mij aangeraden werd na de walking tour. Het zegt me niks maar ik krijg het idee dat het best belangrijk is. Ook als ik mijn "dokter"/kennis in Buenos Aires app na de tijd zegt ze dat de kerel wereldberoemd is. Het gaat om het huis van Pablo Neruda, of het algemene kennis is weet ik niet maar ik heb er nog nooit van gehoord. 
Ik ga naar een taxi standplaats om een taxi te pakken naar het huis, dit schijnt niet heel duur te zijn. Bij de taxi standplaats staan meerdere rijen en ik praat met een paar of ik in de juiste rij sta en ik stap uiteindelijk met hun in de taxi, ze moeten er in de buurt uit.  De taxi zit helemaal vol en de taxi scheurt volgas de heuvels op en binnen no time wordt ik in de buurt van het huis uitgezet en betaal een schijntje.
Wat ik nog niet verteld heb is dat Valparaiso in de heuvels ligt en een kleurrijke stad is met de nodige geschiedenis en graffiti.
Ik loop naar het huis van Pablo Neruda, er mogen helaas geen foto's binnen gemaakt worden. Je volgt een audiotour in je eigen tempo met behulp van een afstandbediening en oordopjes. Het is een interessante tour maar voor tien euro vind ik het toch een beetje teveel geld voor wat je krijgt.

Ik loop weer naar onderen en  terug naar het hostel, onderweg stop ik nog even voor een kleine snack.

Donderdag 07 maart 
In Valparaiso hebben ze veel graffiti en er is een tour die je de verhalen achter de graffiti verteld. Hetzelfde principe als een free walking tour maar dan met een uitleg over de graffiti. De tour begon wat saai maar werd steeds interessanter. Het leuke was dat degene die de tour deed zelf ook graffiti spuit en een vriend van hem schijnt vrij bekend te zijn, maar dat moet je dan maar geloven. Uiteindelijk was het een interessante tour en de moeite waard.

Samen met een ander van de tour heb ik wat empanadas gegeten en wat verhalen uitgewisseld en zo wist ik wat ik hierna wou gaan doen.
Niets speciaals maar er schijnt een pilaar in de zee te staan waar allemaal zeeleuwen op zitten en springen. Ik had verder toch niet zoveel te doen en had wel zin in een wandelingetje. Ik ben naar de pier gelopen waar de pilaar staat en heb daar lekker van het zonnetje genoten en uiteraard de zeeleuwen.

Vrijdag 08 maart
Vandaag wil ik naar een kustplaats boven Valparaiso gaan: Vina del Mar. Hier heb je zandduinen en prachtige stranden. Het schijnt dat je boards kunt huren en van de zandduinen af kunt glijden. 
In het hostel vraag ik naar de bus en ik krijg een nummer en locatie waar ik opstappen kan. 
Ik loop naar buiten en bij het eerste kruispunt zie ik een stoet mensen; vrouwen die protesteren. Aangekomen bij het kruispunt kan ik begin noch einde zien, vandaag is internationale vrouwendag. Ik blijf even staan en loop verder naar de bus, waar ik tot mijn verbazing vrij snel de bus te pakken heb en de juiste ook nog. 
Tijdens de busrit volg ik de route met de offline maps en stap zo bij de zandduinen uit, het is een rit van ongeveer 40 min vanuit Valparaiso.
Buiten zie ik een groep mensen op de zandduinen zitten, het kan niet missen dat die aan het zandboarden zijn. Eenmaal boven aangekomen vraag ik waar ze de boards vandaan hebben en ze wijzen naar onderen naar een busje op het parkeerterrein. Helaas hebben ze de boards als soort van activiteit gehuurd en kan ik geen boarden huren bij hun. Helaas zijn er ook geen andere bedrijven/busjes, dan maar even chillen en genieten van het weer. Het weer begon vandaag vrij slecht met veel bewolking maar nu is het opgeklaard en is het zelfs behoorlijk warm. Na een tijdje besluit ik een stukje te lopen over de zandduinen en loop ik richting de kust naar onderen naar een klein uitkijkpunt. 

Bij de walking tour werd er verteld dat de zandduinen er over een paar jaar wel niet meer kunnen zijn. Er waren namelijk eerst meer zandduinen maar die zijn verdwenen door het bouwen van flats. 
Na mijn loopje ga ik weer terug naar het hostel en pak een bus bij de busstop bij de duinen. 

Morgen ga ik  naar Santiago en kan ik weer een wereldstad van mijn lijstje af strepen.